| |
| | Όνειρο με έναν ... εξωγήινο |  | | | Όταν θα κάνει ξαστεριά, που θα κρυφτούν; | | |
Σωτήρης Τσιλ
Όνειρο με έναν ... εξωγήινο
10-01-12
Ξανάρχονται Τρωικανοί τον έλεγχο να κάνουν
Να δουν τα γιουσουφάκια τους τα μέτρα αν τα πιάνουν
Κι εμείς που μάθαμε πολλά μέσα σε δύο χρόνια
Το ξέρουμε για το λαό δεν θα υπάρξει πρόνοια
Κι είπα να πάρω τα βουνά, ανάσα στην ψυχή μου
Να καθαρίσει το μυαλό, από τη βόλεψή μου
Κι ήταν καλά, πολύ καλά και ξάφνου, μα τι βλέπω;
Ναι ! Ήταν εξωγήινος κι ας είπα «παραβλέπω»
Μη με φοβάσαι γήινε, δεν θέλω το κακό σου
Γνωρίζω εγώ τη μοίρα σου κι όλο το ριζικό σου
Σαν η καρδιά σταμάτησε τη φοβερή τρεχάλα
Βαθιές ανάσες έπαιρνα, να φύγει η αντράλα
Κι άμα συνήλθα αρκετά, πλησίασα κοντά του
Στο λογικά απίστευτο και κάθισα σιμά του
Ποιος είσαι; Έχω τρελαθεί; Μην είσαι ο Μορφέας;
Εγώ είμαι εξωγήινος, για σένα ένας Ορφέας
Έρχομαι απ’ το Σείριο, πατρίδα αγαπημένη
Να πω στον κάθε άνθρωπο: Στην έχουνε στημένη
Μαύρες δυνάμεις τέρατα, τσιράκια καιροσκόποι
Κι άλλοι τυφλοί υπήκοοι, να αλωθούν οι ανθρώποι
Σε σένα πούσαι Έλληνας, έχω να πω ξυπνήστε
Σαν τον Ορφέα θα μιλώ, τα μάτια σας ανοίξτε
Δείτε το πάζλ συνθέστε το κι αν κάτσεις και κοιτάξεις
Θα δείτε το σενάριο για σας της Νέας Τάξης
Πάτε από το τέλος στην αρχή, να δείτε αμυδρά
Ύστερα ξαναπαίξτε απ την αρχή και δέστε καθαρά
Δεν ήρθαν να σας σώσουνε, αγχόνη ετοιμάζουν
Αφού σαν πρώτα, ανδράποδα, σαν ζώα θα ατιμάζουν
Γιατί εμένα διάλεξες να πεις αυτά τα λόγια;
Τα λέω στον κάθε ξυπνητό, που αφήνει τα μοιρολόγια
Είμαι αλήθεια ξυπνητός ή στο βαθύ τον ύπνο;
Έτσι κι αλλιώς τεστάριστο, όταν βρεθείς στον ξύπνιο
Και αίφνης μόνος απέμεινα, γύρω δεν ήταν άλλος
Και αν θα τα πω, τρελάθηκε, θα πει ο παπαγάλος
Σα θα κατέβω απ το βουνό, αυτά δεν θα τα λέω
Θαχω τα μάτια ανοιχτά, μα ούτε και θα κλαίω
Θα πω στον κόσμο να κρατά τη φλόγα αναμμένη
Σαν το κερί ανάστασης, σαν νάναι ειμαρμένη
Να δίνει φως και φωτισμό, να φεύγουν τα σκοτάδια
Όταν τα άστρα χάνονται στα σκοτεινά τα βράδια.
Κι όποιος με σύνεση, με νου, με γνώση και καρδιά
Θα δει το Τέρας - Σχέδιο για την Πατρίδα και για τα παιδιά
Ας μπει μπροστάρης στο λαό
Και όλοι εμείς,με μάτια ανοιχτά, στο φως ακολουθούμε
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Σωτήρης Τσιλ | | | |
|
Σωτήρης Τσιλ
15-01-2013 @ 21:44 | Από Valtos 15-01-13
Μετά την ψήφιση του φορολογικού σήμερα τίθεται προς ψήφιση στην βουλή με πράξη νομοθετικού περιεχομένου η επαίσχυντη διάταξη, που ούτε λίγο ούτε πολύ αξιώνει την παραίτηση του δημοσίου από όποια ασυλία απέναντι στην κατάσχεση δημοσίας περιουσίας «ούτε το δικαιούχο κράτος μέλος, ούτε η Τράπεζα της Ελλάδος, ούτε κανένα από τα αντίστοιχα περιουσιακά τους στοιχεία εξαιρούνται, λόγω εθνικής κυριαρχίας ή για άλλο λόγο, της δικαιοδοσίας, κατάσχεσης-συντηρητικής ή αναγκαστικής εκτέλεσης σε σχέση με οποιοδήποτε ένδικο βοήθημα ή διαδικασία σχετικά με τη σύμβαση τροποποίησης» , μάλιστα το παρόν τροποποιήθηκε ώστε να συμπεριλαβει και τα περιουσιακά στοιχεία της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος στην οποία συμπεριλαμβάνεται και ο ελληνικός χρυσός.
Όλα αυτά αν το απαιτήσουν οι δανειστές – δήμιοι μας.
Την ίδια στιγμή τα κανάλια ασχολούνται με τις καταλήψεις δημοσίων κτηρίων ίσως γιατί σε λίγο δεν θα ανήκουν σε εμάς και θα πρέπει να τα ετοιμάσουμε για τους επομένους ιδιοκτήτες , από την άλλη κάποιες ομάδες αποφάσισαν πως ένα αντάρτικο πόλεων απέναντι σε αυτόν τον κρατικό μηχανισμό και χωρίς την συγκατάθεση του λαού είναι εφικτό , αν δεν είναι ύποπτοι είναι τουλάχιστον αδαείς.
Φαίνεται πως κάποιοι δεν διδάχτηκαν από το πικρό μάθημα της marfin….
Υ.Γ Μαζί με αυτήν την πράξη νομοθετικού περιεχομένου θα ψηφιστούν άλλες 4 μεταξύ των οποίων και η μείωση των απολαβών των υπαλλήλων της βουλής κάτι που το θεωρώ ύποπτο , μήπως για να επικεντρωθούμε πάλι σε αυτό; Ας ελπίσουμε η αντιπολίτευση να μην πέσει για δεύτερη φορά στην παγίδα.
δειτε το ΦΕΚ 240-2012 | | monajia
15-01-2013 @ 21:44 | Θα πω στον κόσμο να κρατά τη φλόγα αναμμένη
Σαν το κερί ανάστασης, σαν νάναι ειμαρμένη
Να δίνει φως και φωτισμό, να φεύγουν τα σκοτάδια
Όταν τα άστρα χάνονται στα σκοτεινά τα βράδια.
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | scarlet1977
15-01-2013 @ 21:51 | Συγχαρητήρια Σωτήρη γι αυτά που ανεβάζεις !!!
κερί θ αναψουμε ούτως η άλλως σε λίγο αναγκαστικά ...
http://www.youtube.com/watch?v=slWRbC8txK0
Ας μπει μπροστάρης στο λαό
Και όλοι εμείς,με μάτια ανοιχτά, στο φως ακολουθούμε
Εγώ πλέον δεν περιμένω κανέναν να με σώσει....
ξεκινώ PLAN B
Ο σώσον εαυτώ σωθείτω ....
Με απεριόριστη εκτίμηση !
::love.:: | | Σωτήρης Τσιλ
15-01-2013 @ 22:16 | Αθήνα, 15.1.2013
Ανακοίνωση των εργαζομένων στο Εθνικό Κέντρο Βιβλίου
Στο πλαίσιο της σημερινής κρίσης και της ενορχηστρωμένα βάρβαρης επίθεσης που δέχτηκε η πολιτική για το βιβλίο και το ίδιο το ΕΚΕΒΙ, μετά και από την απόφαση «κατάργησής του», που ανακοίνωσε ο αναπληρωτής υπουργός κ. Τζαβάρας, εμείς, οι 35 εργαζόμενοι του ΕΚΕΒΙ, απλήρωτοι για μήνες, θα θέλαμε να διευκρινίσουμε τα εξής:
• Οι επιτυχημένες δράσεις και τα προγράμματα του ΕΚΕΒΙ (Εκθέσεις Βιβλίου στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, Φεστιβάλ Νέων Λογοτεχνών, Φιλαναγνωσία, Μικρός Αναγνώστης, Βιβλιονέτ, Έρευνες, Παρατηρητήριο Ψηφιακού Βιβλίου, Πρόγραμμα Φράσις για την ενίσχυση των μεταφράσεων, διμερείς και διεθνείς σχέσεις, Εργαστήρι του Βιβλίου, Λέσχες Ανάγνωσης, Βραβείο Αναγνωστών, διατήρηση και ανανέωση ποικίλων αρχείων και συλλογών συγγραφέων, εκδοτών, βιβλιοπωλών, βιβλιοθηκών κ.ά.) ήταν και είναι οι άνθρωποί του – δεν θα υπήρχαν χωρίς αυτούς. Η πραγματοποίησή τους έχει συγκεντρώσει επαινετικά σχόλια, στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
• Εργαζόμαστε στο ΕΚΕΒΙ, οι περισσότεροι από εμάς για πολλά χρόνια, χωρίς ούτε τα στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα (δηλαδή με μπλοκάκι, χωρίς ΙΚΑ, αποζημίωση απολύσεως ή ταμείο ανεργίας, και τους τελευταίους έντεκα μήνες, μάλιστα, χωρίς καν σύμβαση), με συνέπεια, επαγγελματισμό και αγάπη για το βιβλίο.
• Δεν ανεχόμαστε να στρέφεται εν τέλει εις βάρος μας η καταπάτηση των εργασιακών μας δικαιωμάτων και η πολύχρονη «ομηρία» μας υπό το ρόλο του «συμβασιούχου». Υπενθυμίζουμε, δε, ότι το ΕΚΕΒΙ δημιουργήθηκε το 1994 για να ξεπεραστεί η δυσκαμψία του «στενού» δημόσιου τομέα να παράξει το παραπάνω έργο.
Το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου είναι ένας φορέας που κοστίζει ελάχιστα στο δημόσιο και φέρνει πίσω πολλαπλάσια. Η κομβική του θέση στο χώρο του Πολιτισμού του επέτρεψε να διαχειρίζεται με επιτυχία δύο Προγράμματα ΕΣΠΑ και να διεκδικεί κι άλλα. Η Έκθεση Παιδικού κι Εφηβικού Βιβλίου και το Φεστιβάλ Νέων Λογοτεχνών είναι μονάχα δύο από αυτά που δρομολογούσε η προηγούμενη Διοίκηση…
Σε τι εξυπηρετεί λοιπόν αυτή τη στιγμή η κατάργηση ενός Φορέα με Διαχειριστική Επάρκεια και σωρευμένη τεχνογνωσία στην υλοποίηση συγχρηματοδοτούμενων προγραμμάτων, όταν τα ΕΣΠΑ είναι κατά γενική ομολογία ο βασικός μοχλός για την ανάπτυξη της χώρας;
Ποια λογική «εξοικονόμησης» υπαγορεύει να ακυρώνει κανείς ένα «εργαλείο» πολιτιστικής ανάπτυξης που θα μπορούσε, με λίγη προσπάθεια και φαντασία, να το καταστήσει πολύ πιο παραγωγικό κι αποτελεσματικό;
Τέλος, πέρα από τα ευχολόγια, ποιος αλήθεια παίρνει την ευθύνη για τον κίνδυνο ματαίωσης στην πράξη των δύο Προγραμμάτων που θα έπρεπε αυτή της στιγμή να «τρέχουν» με δυναμισμό, και συγκεκριμένα της 10ης Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου Θεσσαλονίκης (είχε συμφωνηθεί για φέτος να είναι τιμώμενη χώρα η Μεγάλη Βρετανία) και του Προγράμματος «Καινοτόμες δράσεις για την ενίσχυση της Φιλαναγνωσίας των μαθητών»;
Ζητούμε, έστω και τώρα, ο Υπουργός, λαμβάνοντας υπόψη και την εκφρασμένη βούληση της συντριπτικής πλειονότητας του κόσμου του βιβλίου, να μην επιμείνει στην απόφασή του και να διατηρήσει ζωντανό το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου.
Οι εργαζόμενοι του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου
| | Σωτήρης Τσιλ
16-01-2013 @ 00:34 | Από φίλη:
ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΤΟΥ ΟΔ. ΕΛΥΤΗ
Αναρωτιέμαι μερικές φορές:
Είμαι εγώ που σκέφτομαι καθημερινά ,πως η ζωή μου είναι μία;
Όλοι οι υπόλοιποι το ξεχνούν; Ή πιστεύουν πως θα έχουν κι άλλες, πολλές ζωές, για να κερδίσουν τον χρόνο που σπαταλούν;
Ν' αντικρίζεις τη ζωή με μούτρα. Να περιμένεις την Παρασκευή που θα φέρει το Σάββατο και την Κυριακή για να ζήσεις. Κι ύστερα να μη φτάνει ούτε κι αυτό, να χρειάζεται να περιμένεις τις διακοπές. Και μετά ούτε κι αυτές να είναι αρκετές. Να περιμένεις μεγάλες στιγμές. Να μην τις επιδιώκεις, να τις περιμένεις.
Κι ύστερα να λες πως είσαι άτυχος και πως η ζωή ήταν άδικη μαζί σου.
Και να μη βλέπεις ,πως ακριβώς δίπλα σου συμβαίνουν αληθινές δυστυχίες που η ζωή κλήρωσε σε άλλους ανθρώπους.
Σ' εκείνους που δεν το βάζουν κάτω και αγωνίζονται.
Και να μην μαθαίνεις από το μάθημά τους.
Και να μη νιώθεις καμία φορά ευλογημένος που μπορείς να χαίρεσαι τρία πράγματα στη ζωή σου, την καλή υγεία, δυο φίλους, μια αγάπη, μια δουλειά, μια δραστηριότητα που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι δημιουργείς, ότι έχει λόγο η ύπαρξή σου.
Να κλαίγεσαι που δεν έχεις πολλά.
Που κι αν τα είχες, θα ήθελες περισσότερα.
Να πιστεύεις ότι τα ξέρεις όλα και να μην ακούς. Να μαζεύεις λύπες και απελπισίες, να ξυπνάς κάθε μέρα ακόμη πιο βαρύς.
Λες και ο χρόνος σου είναι απεριόριστος.
Κάθε μέρα προσπαθώ να μπω στη θέση σου. Κάθε μέρα αποτυγχάνω.
Γιατί αγαπάω εκείνους που αγαπούν τη ζωή. Και που η λύπη τους είναι η δύναμή τους.
Που κοιτάζουν με μάτια άδολα και αθώα, ακόμα κι αν πέρασε ο χρόνος αδυσώπητος από πάνω τους.
Που γνωρίζουν ότι δεν τα ξέρουν όλα, γιατί δεν μαθαίνονται όλα.
Που στύβουν το λίγο και βγάζουν το πολύ.
Για τους εαυτούς τους και για όσους αγαπούν.
Και δεν κουράζονται να αναζητούν την ομορφιά στην κάθε μέρα, στα χαμόγελα των ανθρώπων, στα χάδια των ζώων, σε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία, σε μια πολύχρωμη μπουγάδα.
Όσο κι αν κανείς προσέχει
όσο κι αν το κυνηγά
πάντα, πάντα θα 'ναι αργά
δεύτερη ζωή δεν έχει.
(από Το Παράπονο, του Οδ. Ελύτη) | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
