| |
Αν ειναι δικαιο δεν ξερω
σαν τι ν'αγιζω και τυρρανιεμαι
αν πρεπει μια ζωη να υποφερω
που ζω στην ερημια και ξεχνιεμαι
Η μοιρα μου να την πανηγυριζει
στη θημηση σου παντα με σιγοσβηνει
σκληρηρη σαν ξενο μ'αντικριζει
και τι φοβο τι πονο μου αφηνει
Μα οτι κι αν για εκεινη λεω
για τις τυψεις τη ντροπη την αγωνια
εγω μοναχα ομολογω πως φταιω
κι ας σ'αγαπησα με μανια
Ετσι πια υπαρχω κι αργοσαλευω
πεταμενος πισω απο τις σκονες
βρισκομαι εκει χωρις να το γυρευω
σκια αναμεσα στιες δικες σου εικονες
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
