| |
| | Αράχνη |  | | |
Τα χρόνια με αλήθεια νοτίζουν,
σαν μια πηγή ανοιχτή,
το χρώμα του πάθους δαγκώνουν,
πονώντας και ρωτώντας γιατί.
Σε θυμάμαι να ρωτάς που με ξέρεις,
-στο σταυροδρόμι του χρόνου παλιά...
Τα φανάρια του κλείσανε τώρα,
και μια καρδιά στις ρόδες χτυπά.
Σαν ήχος από χαλασμένο κλειδί,
η μνήμη τραγουδά στο μυαλό μου,
--Ποιος φανταζόταν πως ένα παιδί,
θα' χανε για πάντα το δρόμο.--
Πως γίνεται η αγάπη αράχνη,
και στον ιστό της αυτή με κολλά,
δίπλα σε μια κασετίνα,
που μυρίζει από τα πρώτα φιλιά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
Nikitas...
19-01-2013 @ 00:26 | Σαν ήχος από χαλασμένο κλειδί,
η μνήμη τραγουδά στο μυαλό μου...... | | Vicky mouse
19-01-2013 @ 00:58 | Πως γίνεται η αγάπη αράχνη,
και στον ιστό της αυτή με κολλά,
δίπλα σε μια κασετίνα,
που μυρίζει από τα πρώτα φιλιά.
Καταπληκτικό!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | ierapostolos
19-01-2013 @ 11:41 | ...........
.......που μυρίζει από τα πρώτα φιλιά!!!!!!!!!!! | | monajia
19-01-2013 @ 15:56 | Σαν ήχος από χαλασμένο κλειδί,
η μνήμη τραγουδά στο μυαλό μου,
--Ποιος φανταζόταν πως ένα παιδί,
θα' χανε για πάντα το δρόμο.--
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
