| |
Κάθισε λίγο, κράτα το χέρι μου απαλά
είναι λιγάκι η μοναξιά που με τρομάζει
πες μου δυο λόγια σαν αυτά που πες ξανά
αυτή η νύχτα η παγερή πως με δικάζει
Έρχονται ώρες που σε φέρνω στο μυαλό
σαν αδιάκοπη βοή μέσα στο πλήθος
τα βήματά μου φτάνουν ώς τον ουρανό
μα εσύ με χαιρετάς μες το γαλάζιο κύτος
Τα πρωινά με βάρδυα κοιμάμαι
σαν εργαζόμενος τη νύχτα ξαγρυπνώ
Τα απογεύματα κάνω πως σε θυμάμαι
μα τα βραδάκια για σένανε πονώ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
