| |
| | 9ο γράμμα για τους Wasungu, ελπίδα |  | | | θα αναρτήσω άν θέλει ο Θεός όλες τις (9) επιστολές κ παρακαλώ άν κάποιος έχει εκδοτικό οίκο να τις δημοσιεύσουμε σε βιβλίο ή άν κάποιος γνωρίζει κάποιον εκδοτικό οίκο να με φέρει σε επικοινωνία, τώρα που κλείνουν 100 χρόνια | | |
[align=center][B][font=Palatino Linotype][color=navy]Ένατη επιστολή.
Ο Lukanga πάνω στο Hohen Meißner*.
Birkhain, 16 Οκτωβρίου 1913.
Mukama [βασιλέα], Κύριε των βοών! [«Herr der Rinder!», βασιλικός τίτλος]
Εδώ και τρία φεγγάρια είμαι και πάλι σε μιά απομόνωση και ζώ πάνω σ’ ένα βουνό μέσα σ’ ένα δάσος. Εδώ με βρήκαν καί βροχή καί λιακάδα· καί κρύο καί ζέστη· καί θλίψη καί χαρά· ώπου τελικά η χαρά έγινε μεγαλύτερη, αυτές τις πρόσφατες μέρες. Καθώς ήρθαν κάποιοι που μου έδειξαν οτι υπάρχει μιά μεγάλη ελπίδα στο λαό των Wasungu. Για αυτούς τώρα θα σου διηγηθώ.
*[σημείωση του μεταφραστή: εδώ, όπως και αλλού, ο Lukanga βάζει έναν τίτλο στο γράμματου. Ο Hoher Meissner είναι ένας μεγάλος ορεινός όγκος ακριβώς στο κέντρο της σημερινής Γερμανίας, πολύ αγαπητός και πολιτιστικά σημαντικός στους Γερμανούς]
Όταν αποτραβήχτηκα σ’ αυτό το βουνίσιο δάσος ήταν η εποχή της σοδειάς των δημητριακών, ύστερα άρχισε το κόψιμο του χορταριού και των χορταρικών, και σάν επέστρεψε [ξαναφάνηκε] το φεγγάρι, οι αγρότες σκάβοντας βγάζανε τους κονδύλους απο τη γή και μαζεύανε τα φρούτα. Τότε ήταν αυτό [που θα σου πώ], ένα πρωινό. Πρωτύτερα αφουγκραζόμουν τα άγρια κερασφόρα ζώα [άγρια βοοειδή, όπως π.χ. βουβάλια, βίσωνες] που μούγκριζαν στο δάσος, γιατί ήταν η εποχή της αναπαραγωγήςτους, και κέρδιζα σε σοφία, αφού σ’ αυτήν τη χώρα τα ζώα είναι οι μόνοι διδάσκαλοι των ανθρώπων. Και έπειτα ξάπλωσα στην αχυρένια καλύβαμου να ξεκουραστώ. Τότε άκουσα κάτω στο δρομάκι φωνές, [κοίταξα] και αναγνώρισα μέσα σε μιά ομάδα νεαρών Wasungu έναν γνωστό[μου], εκείνον απο τη φυλή των Korongo. Έδεσα [επάνωμου] τη δέσμημου* και έτρεξα στο κατόπι των πεζοπόρων. [Τους πρόφτασα και] έσφιξα το χέρι του Korongo. Εκείνος χάρηκε, και όλοιτους μου φέρθηκαν καλά [φιλικά], οι νεαροί και οι κοπέλες. Γιατί ήταν και κοπέλες ανάμεσάτους, και είδα οτι ήταν όμορφες. Να βαδίζουν μπορούσαν, και να αναπηδούν, να μιλούν, να γελούν και να τραγουδούν. Δέν είχαν κανένα σωματικό στήριγμα [κορσέ], ούτε σφιχτά παπούτσια. Δέν φορούσανε φτερά απο την ουρά άγριων πουλιών στο κεφάλι. Τα δικάτους μαλλιά κρέμονταν σε χρυσές πλεξούδες στην πλάτη[τους], και στεφάνια απο κόκκινους μικρούς καρπούς [του δάσους] στόλιζαν το κεφάλι[τους]. Σάν τα είδε όλα αυτά ο Lukanga, χάρηκε και τους ακολούθησε, όπου πήγαιναν: κατέβηκαν το βουνό και έπειτα ανέβηκαν σε ένα άλλο βουνό, όπου πρόβαλλε επιβλητικά η έδρα κάποιου παλαιού ηγεμόνα. [11]
*[σημείωση του μεταφραστή: δέσμη, «Bündel», προφανώς εννοεί δέσμη απο ράφφϊα [βλέπε δεύτερη επιστολή], ή δέσμη που ίσως κατασκεύασε ο Lukanga απο άλλα υλικά που βρήκε στη Γερμανία, κάπως σάν φούστα, την οποία οι Αφρικανοί δένοντας γύρω απο τη μέσητους κάλυπταν τα γεννητικά όργανα και τους μηρούς. Προφανώς ο Lukanga μόνοςτου μέσα στην καλύβατου ήταν τελείως γυμνός, και για να βγεί να συναντήσει τους άλλους ανθρώπους έδεσε τη δέσμη αυτή στη μέσητου για να καλύψει τη γύμνιατου. Τί εννοεί Korongo είδαμε στην 5η επιστολή: οι Wandervögel [όπως μπορείτε να δείτε στη Wikipedia] είχαν σύμβολοτους τη σιλουέτα ενός μεγάλου ιπτάμενου ερωδιού, και έτσι ο Lukanga τους ονομάζει Korongo [=γιγάντιος ερωδιός] ή «φυλή των Korongo». Του κάνει ακόμη εντύπωση που οι κοπέλες μπορούσαν ελεύθερα να βαδίζουν, και δέν φορούν όλα εκείνα που εμποδίζουν την κίνηση ή καλύπτουν τη φυσικήτους μορφή, όπως όλες οι γυναίκες που έβλεπε στις πόλεις. Και εδώ, όπως αλλού, ο Lukanga μιλάει αναφέρεται στον εαυτότου σε 3ο πρόσωπο]
[11] [Σημείωση στη γερμανική έκδοση: εννοεί το κάστρο Hanstein]
Εκεί ήρθαν και μαζεύτηκαν πολλοί νεαροί και κοπέλες. Κάθισαν καταγής. Κάποιος άρχισε να μιλάει, και οι άλλοι άκουγαν τί έλεγε ο ομιλητής.
Mukama [βασιλέα], και εγώ ο ίδιος καθώς άκουγα, έμαθα νέα. Έμαθα οτι υπάρχει κάτι κακό, απο το οποίο αυτός ο λαός μπορεί να ελευθερωθεί. Και είδα οτι οι Wasungu έχουν παιδιά που θα επιτύχουν μεγάλα πράγματα.
Τότε σηκώθηκε πάνω ένας Sungu και είπε: «Θέλουμε ο κάθε Sungu να έχει γή, και μισούμε το να κατοικούν πάρα πολλοί άνθρωποι μαζί στο ίδιο μέρος. Όποιος έχει γή και μιά πατρική καλύβα, μόνο αυτός έχει πατρίδα και μπορεί να αγωνιστεί και να πολεμήσει για την χώρα του λαού». Και όλοι κραύγασαν σε ένδειξη οτι και εκείνοι ήθελαν τα ίδια που είπε.
Τότε ένας άλλος είπε: «Θέλουμε να χαιρόμαστε με τον λαόμας, με το τί δύναται και με το το τί είναι, και θέλουμε να μείνουμε ενωμένοι, γιατί είμαστε παιδιά του ίδιου λαού. Μιλάμε όλοι την ίδια γλώσσα, γνωρίζουμε όλοι τα έργα που απο κοινού έπραξαν οι πατεράδεςμας· και έτσι, ό,τι κάνουμε, το κάνουμε ώς μέλη του ίδιου λαού: είμαστε Wasungu». Άν τώρα, Mukama [βασιλέα], νομίζεις οτι δέν φώναξα κι εγώ μαζίτους [σε επιδοκιμασία], κάνεις λάθος. Το αντιλήφθηκα οτι είναι θεϊκό, [είναι απο το Θεό] το να έχει ο κάθε λαός το δικότου μεγαλείο.
Μίλησαν όμως και κάποιοι άλλοι, που ήθελαν αλλιώτικα πράγματα απο ό,τι όλοι [οι προηγούμενοι]. Αυτοί είπανε: «Θέλουμε να κάνουμε διάκριση μεταξύ νέων και γέρων: δηλαδή οι νέοι είναι σοφοί, οι γέροι χαζοί. Δέν θέλουμε σε κανέναν να υπακούουμε, και τον καθένα που κάνει κάτι για τον λαότου, τον περιγελούμε. Θέλουμε δηλαδή μόνο για τον εαυτόμας να νοιαζόμαστε. Το να σκέφτεται και το να είναι νέος κάποιος, αυτά τα δύο και μόνο είναι αρκετά». Εδώ μερικοί μόνο φώναξαν [σε επιδοκιμασία], οι άλλοι είπαν: «αυτό που λές, να το θέλεις μόνοςσου. Εμείς δέν το θέλουμε, εμείς είμαστε με την άλλη γνώμη». Και αυτό ήταν σωστό, γιατί αυτό ακριβώς είναι το παλιό λάθος των Wasungu: ανέκαθεν και κάθε φορά υπάρχουν ανάμεσάτους κάποιοι που βλέπουν το καλό μπροστάτους. Επειδή όμως ανέκαθεν σε κάθε περίπτωση υπάρχουν και άλλοι δρόμοι, κάθε φορά πιάνονται σε διαμάχη μεταξύτους για το ποιός δρόμος είναι ο καλύτερος. Και αυτό το πράγμα, [τη διαμάχη], το κάνουνε τόσο πολύ ριζικά, και κάνοντας αυτό ρίχνουν μέσατους πολύ [πιοτό], ώσπου τελικά δέν έχουν πιά καμιά επιθυμία να ακολουθήσουν το καλό, και το καλό το παίρνουν άλλοι*. Ώς τώρα πάντα αυτό γίνεται.
*[σημείωση «andere Völker» υπαινίσσεται οτι άλλοι λαοί παίρνουν αυτό που είναι καλό, παίρνουν τη σωστή ιδέα και την εφαρμόζουν, ενώ ο γερμανικός [ή άλλος ευρωπαϊκός] λαός που μαλώνει σχετικά με το πώς θα επιτευχθεί το καλό, το χάνει. Γενικότερα βέβαια μπορεί να εκληφθεί οτι γενικώς οι άνθρωποι που φανατίζονται στην ιδεολογική διαμάχη τελικά χάνουν το σκοπότους, ενώ όποιοι είναι αμέτοχοι στον φανατισμό μπορούν να δούν και να εφαρμόσουν το σωστό].
Μίλησε έπειτα ένας έμπειρος άνθρωπος τον οποίο όλοι γνώριζαν, γιατί αυτός είχε πολύ σκεφθεί και είχε πολλές φορές γράψει για τους άλλους αυτό που κάθε φορά εύρισκε. [12]
[12] [σημείωση στη γερμανική έκδοση: αυτός ήταν ο Ferdinand Avenarius]
Αυτός είπε: «Θέλουμε να εξασφαλισθεί ότι ο κάθε Sungu θα λέει τα πράγματα όπως είναι, και όχι διαφορετικά. Και θέλουμε ακόμη, όποιος λέει ψεύτικα πράγματα, να ονομάζεται κακός άνθρωπος». Και όλοι φώναξαν δυνατά [σε επιδοκιμασία].
Έπειτα ένας άλλος είπε: «έχουμε τα δικάμας τραγούδια, ΑΥΤΆ θέλουμε να τραγουδάμε. Έχουμε τους δικούςμας κυκλικούς χορούς, μ’ ΑΥΤΟΎΣ θέλουμε να χοροπηδάμε. Και όταν κάνουμε αυτά θέλουμε να βγαίνουμε στην εξοχή, από το ένα βουνό στο άλλο, και να χαιρόμαστε. Αλλα τα μέρη όλα όπου χάφτες κάθονται και ακούνε θόρυβο, θέλουμε να τα προσπερνάμε, γιατί εκεί είναι μαζεμένοι όλοι εκείνοι οι τρόποι που δέν είναι οι γνήσιοι τρόποι των Wasungu [Γερμανών]: η χάψα και το πιώμα και το φύσημα καπνού, και κοπέλες με μαλλιά άλλων ανθρώπων και με φτερά από ουρές άγριων πουλιών».
Τότε φωνάξαν όλοι δυνατά, και ένας βγήκε μπροστά και είπε: «Ναί, έτσι είναι. Δέν θέλουμε πιά καθόλου να κάνουμε καπνό και να ρίχνουμε πιοτό στο λαρύγγι. Η ανάσαμας πρέπει να μή βρωμάει και η καταπιάμας να μήν ηχεί σάν ρέψιμο, και τότε θα μένουμε πάντα καθαροί και νέοι, και ολόκληρος ο λαόςμας θα είναι σοφός και δυνατός, και όλος ο κόσμος βλέποντας την ομορφιάμας και τις πράξειςμας θα καταλαβαίνει οτι είμαστε οι Wasungu». [Όλα τα έθνη με θαυμασμό θα μας βλέπουν και θα καταλαβαίνουν τί θα πεί Γερμανοί]. [Έτσι είπε] και όλο το πλήθος έβγαλε μια δυνατή κραυγή [επιδοκιμασίας].
Mukama [βασιλέα], ήμουν μάρτυρας μιάς δυνατής φωτιάς που άναψε στις καρδιές ευγενών ανθρώπων. Αυτοί οι νέοι άνθρωποι φώναζαν απο τη χαράτους γιατί θα τους ήταν δυνατό [πραγματοποιήσιμο] να κάνουν κάθε μέρα κάτι για το λαό και τη χώρα[τους]. Ένιωσα αυτό: οτι οι Wasungu απο τώρα θα γίνουν πολύ μεγάλοι, γιατί ο καιρός των παχύσαρκων σε λίγο θα τελειώσει.
Μίλησαν κι άλλοι πολλοί, ένας μετά τον άλλον έβγαιναν μπροστά. Ο καθένας μου φαινόταν ωραιότερος απο τον άλλο, και η κάθε φωνή με γοήτευε. Δύο σκέψεις έκανα στο μυαλόμου: Δεκαοχτώ φεγγάρια κατοίκησα στην Kitara και είδα το καινούργιο όρος να δημιουργείται πυρακτωμένο ξεχειλίζοντας απο τη γή.
[13] [σημείωση στη γερμανική έκδοση: η Kitara είναι μιά χώρα με ηφαίστεια ακόμη ενεργά].
Περίπου ίδιο διάστημα [δεκαοχτώ φεγγάρια] είμαι στη χώρα των Wasungu και βλέπω τώρα τον καινούργιο λαό να δημιουργείται, πάνω στο όρος, στα δάση.
Σάν νύχτωσε, έφυγαν όλοι, καθώς και οι Korongo, κατέβηκαν το βουνό και περπάτησαν ώς τα μεσάνυχτα. Τους ακολούθησα. Πήγαν και τραγούδησαν, και ένας [απο αυτούς] έπαιξε και το ξύλο με τα νήματα [«Fadenholz», προφανώς: κιθάρα]. Τραγούδησαν για λουλούδια και για ζώα, για αγόρια και για κορίτσια, για αγώνα, για αγάπη, και για την πατρίδα.
Το πρωί νωρίς ανέβηκαν σε ένα άλλο βουνό. [14] Αυτοί οι νεαροί Wasungu έχουν έναν νόμο, κανένας να μήν ξαναμιλήσει εκεί που έχει ήδη μιλήσει μιάν [άλλη] μέρα. Ξέρουν οτι η σκέψη του ανθρώπου καθαρίζει περπατώντας έναν ακόμη δρόμο. Γι’ αυτό πηγαίνουν σε άλλο βουνό προτού συνεχίσουν τη συζήτηση.
[14] [σημείωση στη γερμανική έκδοση: στο Kasseler Kuppe [που είναι η υψηλότερη κορυφή του Hoher Meißner]]
Η εποχή ήταν κρύα. Αλλα εμείς με το περπάτημα νιώθαμε ζεστά, και κάναμε μπάνιο σε βουνίσια ρέματα, κάτω απο ψηλά δέντρα. Ύστερα πήγαμε σε ένα λιβάδι και βρήκαμε ανθρώπους εκεί τόσο πολλούς σάν τα χορτάρια. Έκαναν κύκλο πιάνοντας ο ένας τον άλλο απο το χέρι, και συζητούσαν, τραγουδούσαν, και χόρευαν. Χόρευαν με γυμνά πόδια, όπως κι εμείς στην Kitara. Άν και ντυμένοι, ήταν όμορφοι· γιατί τα ρούχατους ήταν αλλιώτικα απο ό,τι των άλλων Wasungu. Ήμουν χαρούμενος κάνοντας παρέα μαζίτους μέχρι το βράδυ. Τότε άναψαν μιά φωτιά με φλόγες που φτάνανε ψηλά, και τραγούδησαν. Έπειτα σώπασαν όλοι, και ένας [απο αυτούς] στάθηκε δίπλα στη φωτιά και μίλησε στη γλώσσα των Wasungu [15]. Ολόγυρα ήταν νύχτα, το φεγγάρι φάνηκε, και τα αστέρια. Γύρω απο το βουνό κοίτονταν η χώρα της οποίας η φωτιά εκει επάνω άναβε.
[15][αυτός ήταν ο Knut Ahlborn [σημείωση της γερμανικής έκδοσης]]
Είδα τις μορφές νέων αντρών και νέων γυναικών. Είδα τα μάτιατους, και μέσα σε αυτά λάμψη φωτιάς. Είδα, ώς ξένος, το μέλλον ενός λαού.[16]
Τότε χίλιες φωνές τραγούδησαν το τραγούδι: «Μεγάλη [θαυμαστή] είναι η χώρα των Wasungu». Ένας άνεμος φύσηξε την φλόγα ακόμη πιό ψηλά. Κι εγώ έσκυψα το κεφάλι και έκλαψα.
Μεγάλε βασιλέα. Εσύ απέστειλες τον υπηρέτησου Lukanga Mukara.
Τέλος [της γερμανικής έκδοσης].[/align][/B]
[16] [σημείωση του μεταφραστή: σε όλες τις εποχές και σε όλα τα έθνη βρίσκονται πάντα κάποιοι που είναι οπαδοί της ζωής, ενώ, εδώ και κάμποσους αιώνες, το πλήθος είναι οπαδοί του θανάτου. Εδώ σ’ αυτήν την επιστολή βλέπουμε ένα κίνημα των οπαδών της ζωής. Ο Lukanga Mukara χάρηκε κρίνοντας πως το κίνημα θα πετύχει. Δέν επέτυχε, αλλα εκφυλίσθηκε, γιατί η δύναμη του κακού είναι κυρίαρχη στην εποχήμας. Αυτή η δύναμη δολοφόνησε, στα 39του χρόνια, και τον Hans Paasche, τον εκδότη αυτών των επιστολών, γιατί μόνο έτσι η σκοτεινή δύναμη μπορούσε να συνεχίσει το δρόμοτης. Άς του απονείμουμε την τιμή που του πρέπει]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | το καλό, απο ΌΠΟΥ κι άν προέρχεται, είναι καλό· το κακό, απο ΌΠΟΥ κι άν προέρχεται, είναι κακό. | | | |
|
anuya
22-01-2013 @ 18:41 | μένει όμως ακόμη να μεταφράσω κ την εισαγωγή του Hans Paasch, για να είναι το βιβλίο πλήρες. | | monajia
22-01-2013 @ 19:58 | ΜΠΡΑΒΟ ΔΙΟΓΕΝΗ..ΚΑΝΕΙΣ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ....
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | KTiNoS
22-01-2013 @ 23:13 | Ελπίζω να μην δημοσιεύσεις και την εισαγωγή έτσι ?
::cool.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
