| |
Δαγκωσα τα χειλη και βυθιστηξα στο αιμα
κοκκινο σαν το σταφυλι μαυρισε στο ψεμα
παρε βαλσαμο και λαδι γιατρεψε την πληγη
ζυγωνει το σκοταδι μακρυνη η χαραυγη
Με νερο γλυκο ποτισα την αγαπη ξανα
κι ειπα στο καλο στη φεγγατη μου ερημια
χαραξα στο χερι με γαλαζιο τ΄ονομα σου
χειμωνα καλοκαιρι να νιωθομαι κοντα σου
Αγαπη της φωτιας και του κρυφου μου ονειρου
αγαπη της καρδιας του πρωτονοητου μυρου
το δρομο σου πηρα να βρω τα σκαλοπατια σου
με ξορκησε η μοιρα να γυρευω τα ματια σου
Διχως πονο κανενα το μυαλο μου αγγιζεις
βλεπεις τα μαγεμενα και μεσα φτερονγιζεις
ξεσπαει πια ο σφυγμος στην κρισιμη λαχταρα
ξεφευγει ο καημος και η παλια καταρα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
