| |
[font=tahoma]Αναμονή
Το εντοπισμένο φως από τις δυο κολώνες του δρόμου ορίζει ένα οριζόντιο επίπεδο, απ’ όπου πηγάζει καταρρακτώδης η βροχή.
Συστοιχίες από υπερμεγέθη πορτατίφ που φέγγουν έναν υδρόφιλο ημιχώρο. Το συναίσθημα του να περιμένει κανείς στην υπερυψωμένη πυλωτή
μιας πολυκατοικίας ξένης, ελάχιστα διαφέρει από την αναμονή κάτω από μια γνωστή πολυκατοικία ή τη δικιά του.
Όλοι οι ένοικοι ανεξαιρέτως είναι επιφυλακτικοί απέναντι σε αυτούς που περιμένουν σε μια τέτοια τοποθεσία.
Οι διαχειριστές πάντα αμελείς, σε ότι αφορά το φωτισμό μιας πυλωτής. Παντού, βρέχει εξίσου, υπ’ αυτές τις συνθήκες.
Υπάρχουν ομοιότητες. Νιώθει κανείς ανεπιθύμητος. Τελείως διαφορετική είναι η προσπάθεια αναμονής σε μια στάση λεωφορείου, όταν δε περιμένεις το λεωφορείο.
Το δρομολόγιο του, αδιάφορο. Εδώ βρέχει λίγο περισσότερο. Εντούτοις, νιώθει κανείς αποδεκτός, ότι είναι μέρος ενός μεγαλύτερου σχεδίου.
Ακόμα και αν δε περιμένει κανείς το λεωφορείο, αυτό δε μπορεί παρά να το νιώσει. Έτσι κι αλλιώς, το λεωφορείο αργεί επ’ αόριστο.
Η γραμμή του άγονη, εκτός από περίπου αδιάφορη. Και μια απλή στάση δεν έχει τις ίδιες προστατευτικές δυνατότητες με μια πολυκατοικία.
Απογοήτευση. Πιθανότατα, ο σχεδιασμός μιας στάσης λεωφορείου να περιστρέφεται γύρω από την αποδοχή και τη διαχείριση της απογοήτευσης.
Τα περαστικά αυτοκίνητα και οι γεμάτες νερό λακκούβες δε το συναισθάνονται όλο αυτό. Όταν μουσκέψεις σε επαρκή βαθμό εν στάση,
αποφασίζεις ότι είναι προτιμότερο να συνεχίσεις να βρέχεσαι εν κινήσει προς έναν ανώτερο σκοπό, ακόμη και υπό το κράτος του φόβου.
Παντού βρέχει εξίσου. Καίτοι απογοητευμένος, πρέπει κανείς να γυρίσει σπίτι του. [/font]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
