| |
O Ιταλός μουσουργός, από τους κορυφαίους συνθέτες στον χώρο της όπερας, την οποία ανέδειξε σε κύριο είδος δημοσίου θεάματος στην Ιταλία του 19ου αιώνα γεννήθηκε στο μικρό ιταλικό χωριό Ρόνκολε στην Πάρμα το 1813 (ανήκε τότε στην Πρώτη Γαλλική Δημοκρατία που θεμελιώθηκε από τον Βοναπάρτη).Μερικά από τα πλέον δημοφιλή κομμάτια του, όπως η άρια La donna è mobile (Ριγολέτος), το χορωδιακό Va, pensiero (Ναμπούκο), το ντουέτο Libiamo ne' lieti calici (Λα Τραβιάτα) και το εμβατήριο Marcia Trionfale (Aida), από καιρό έχουν ξεφύγει από τον στενό χώρο της όπερας και συγκινούν ευρύτερα ακροατήρια.
Ο Βέρντι είχε γεννηθεί σε μία διαμελισμένη Ιταλία. Γεννημένος Γάλλος πολίτης, ζούσε το 1842 ως αλλοδαπός στο κατεχόμενο από τους Αυστριακούς Μιλάνο, όταν και συνέθεσε την όπερα Ναμπούκο .Το κοινό του Ναμπούκο διέκρινε μέσα από την προσευχή των αιχμαλωτισμένων Εβραίων για απελευθέρωση τις δικές του ελπίδες να απαλλαγεί από τον ζυγό της αυστριακής αυτοκρατορίας. Το πασίγνωστο χορωδιακό (Va pensiero) τραγουδιόταν από τους Ιταλούς πατριώτες και το όνομα του Βέρντι συνδέθηκε έκτοτε με τις προσπάθειες για την πολιτική ένωση (Risorgimento) της Ιταλίας και λόγω της ταύτισης του ως ακροστοιχίδα με το όνομα του μελλοντικού βασιλιά της Ιταλίας Βιττόριο Εμμανουέλε (Viva VERDI (Viva Vittorio Emanuele Re D'Italia - Ζήτω ο Βίκτωρ Εμμανουήλ βασιλιάς της Ιταλίας).
Συνεργαζόμενος με τους κορυφαίους λιμπρετίστες Φρατζέσκο Μαρία Πιάβε και Αρίγκο Μπόιτο συνέθεσε τα αριστουργήματα: Τραβιάτα, Τροβατόρε, Ριγκολέτο, Χορός Μεταμφισμένων, Η δύναμη του πεπρωμένου, Αϊντα κ.α.
Το 1861 η Ιταλία ενοποιήθηκε κι έγινε ανεξάρτητο κράτος. Ο Βέρντι εξελέγη βουλευτής έως το 1865, οπότε παραιτήθηκε. Το 1874 ο βασιλιάς Βίκτωρ Εμμανουήλ Β' τον διόρισε γερουσιαστή.
Στις 21 Ιανουαρίου 1901 κι ενώ παρεπιδημούσε στο Μιλάνο υπέστη βαρύ εγκεφαλικό επεισόδιο. Ο οργανισμός του άρχισε να εξασθενεί και στις 27 Ιανουαρίου ο μεγάλος συνθέτης παρέδωσε το πνεύμα, βυθίζοντας σε θλίψη τους Ιταλούς, που στο πρόσωπό του αναγνώρισαν έναν από τους πρωτεργάτες του «ριζορτζιμέντο». Περισσότερα από 300.000 άτομα τον συνόδευσαν στην τελευταία του κατοικία δύο μέρες αργότερα, σιγοτραγουδώντας το Va Pensiero, μία μελωδία που έγινε ο ύμνος της ιταλικής ενότητας.
-Ο ίδιος έλεγε:
[I]«Οι πολιτικές ιδέες δε με φοβίζουν. Τρέμω τη μισαλλοδοξία και τη βία. Πιστεύω ακράδαντα πως οι μεγαλοφυΐες αλλάζουν τη μορφή του κόσμου. Ζητώ από εκείνους που κρατούν στα χέρια τους τις υποθέσεις του λαού, να είναι πολίτες με ζήλο, με συναίσθηση καθήκοντος και με άψογη τιμιότητα».[/I]
-Μια ελεύθερη μετάφραση του Va ,pensiero:
[I]Τράβα μυαλό μου πάνω στα χρυσωμένα φτερά
Πέτα πάνω απ τις πλαγιές και τους λόφους
Εκεί που η γλυκιά , απαλή αύρα
χαϊδεύει την πατρική μας γή.
Χαιρέτα τις όχθες του Ιορδάνη,
Τους γκρεμισμένους πύργους της Σιών…
Ω πατρίδα όμορφη και χαμένη,
Ω μνήμη αγαπημένη και πικρή.
Λύρα χρυσή των προφητών,
Γιατί σιωπηλή κρέμεσαι στο δέντρο;
Φέρε τις μνήμες τις παλιές
να ζεστάνουν τις καρδιές και τα στήθη.
Θύμισε μας της Ιερουσαλήμ τα πάθη
Παίξε μαζί μας θρήνο πικρό.
Ή, μέσα από του Θεού τη βούληση,
Δώσε μας δύναμη να υπομείνουμε τα δεινά.[/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
