| |
Πέρασες νύχτα κι άφησες
τ'αρωμα της στο κορμί μου
και δεν φεύγει με τίποτα
από τη θυμησή μου
καρδιά σε πλάνεψαν
δυο μάτια δυο ματάκια
εμπρός τους έλιωνα
και πέθαινα τα βράδια
Πέρασες νύχτα κι έριξες
το διάφανο σου πέπλο
κι άφησες για μένα
ενα φεγγάρι ματωμένο
σιγά σιγά τα δάκρυα
άρχισαν να τρέχουν
σαν βλέπω τα ματάκια της
να με κοιτούν σαν ξένο
Φεγγάρι στάσου που πας
φίλος γίνε απόψε της μοναξιάς
λίγη σου ζητώ παρηγοριά
σε οποια και να 'ναι αγκαλιά
ορκίσου μου πως ειναι καλά
φεγγάρι ώρα της καλή
όπου και να 'ναι να την προσέχεις
ένα μονάχα να της πεις
πως θα 'μαι εδω αν θελει να γυρίσει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
