| |
Απ'το μπρούσκο σου σκοτάδι ήπια πάλι
εκατό ποτήρια στράγγιξα ερημιά
το κατάμαυρο φεγγάρι είχα τελάλη
τη σιωπή μου να φωνάξει στο ντουνιά
Πως ζωντάνεψαν τα μάτια τα μαλλιά σου
πως με πήγανε τραγούδια στην αρχή
στο τρεμάμενο το πρώτο άγγιγμά σου
στο υγρό το φοβισμένο μας φιλί
Ηπια τόσο απ'το κρασί της θύμησής σου
που η ψυχή μου μεθυσμένη και γυμνή
πως ικέτευε για μια στιγμή μαζί σου
τη θολή μου ματωμένη ανατολή
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 3
| | | | | | | |
|
