Ας στρέψουμε την όραση στ' απέραντο γαλάζιο..σκιτσάροντας ταξίδια της ψυχής μας...κάπου καρτερεί ο δικός μας Άγγελος...για μια δική μας μελωδική καλησπέρα..από πτήσεις οραμάτων...κι εύκρατα χαμόγελα...Στέλιος Κ.
Πιστεύω δίχως να προσ-εύχομαι…
Προσ-εύχομαι δίχως να πιστεύω…
άπιαστος αετός η ελπίδα…
ύψωσα στ’ απέραντο το μανιφέστο…
παραπλανήθηκε στο σύμπαν…
η ψυχή αναρριχάται σαν αγρίμι …
η όραση αδύναμη…
η ακοή λειψή…
Παρατηρητής σ’ ένα θαύμα…
αγκυροβολημένος στην άκρη της Ζωής…
όλοι περαστικοί μετανάστες…
με μια βαλίτσα στο χέρι…
μετα-φέρουν σε άλλη πατρίδα…
τα όνειρα που τους χάρισα…
τις στιγμές που τους παραχώρησα…
πριν ραγίσουν τα πρόσωπα τους…
όταν ακόμα η ψυχή τους ήταν παιδί…
Παρατηρητής στην ορφάνια της εφηβείας μου…
θωρώ τις ακραίες γερασμένες αποχωρήσεις…
καπνίζοντας στην άδεια προβλήτα…
ακυρώνοντας τα εισιτήρια της ντροπής…
συντροφιά με τον τελευταίο γλάρο…
ο φαροφύλακας συνταξιοδοτείται…
ταριχεύοντας τα ταξίδια στην Ανατολή…
{ Βουτώ στην θάλασσα γυμνός…
στοιχηματίζοντας τις αντοχές μου…
κολυμπώ για έναν άγνωστο θεό…
ανώνυμος δίχως ταυτοποίηση…
μοναδικό ενέχυρο…
το απυρόβλητο της ψυχής μου…
σε πλεύσεις λαθραίων αναζητήσεων…
στο κατάρτι των ατσάλινων κρυφών ηδονών…
πεισματάρικο «στίγμα» μετα-μορφώθηκα…
στον απέραντο ωκεανό… }
