ΕΛΕΑΝΝΑ
31-01-2013 @ 00:36 | ::rock.:: βεβαιως ::rock.:: | |
Celestia
31-01-2013 @ 01:56 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
31-01-2013 @ 08:01 | ::yes.:: ::rock.:: ::yes.:: | |
Pavlos Melas
31-01-2013 @ 09:53 | Η ζωή περνάει γρήγορα.
Πότε θα αποφασίσεις να κάνεις τα δικά σου όνειρα κι αυτά να ακολουθήσεις; Ελευθερώσου.
Ζήσε για εσένα.
Καλημέρα Γιάννη Σωστός!!!!!!!! | |
Ναταλία...
31-01-2013 @ 12:07 | Πότε θα αποφασίσεις να κάνεις τα δικά σου όνειρα κι αυτά να ακολουθήσεις; Ελευθερώσου.
Ζήσε για εσένα.
Πολύ καλά τα λες αλλά............................. ::yes.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
FREETHINKING
31-01-2013 @ 12:26 | Να ξερες τι μου κανες........!!!!!!!
Μπραβο,μπραβο,μπραβο!!!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
ierapostolos
31-01-2013 @ 18:50 | ... Ελευθερώσου. ::theos.:: | |
Μαυρομαντηλού
31-01-2013 @ 18:55 | ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΑΛΛΟΝ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; | |
στίχος και εικόνα
31-01-2013 @ 22:37 | Πολύ σωστά! Ζούμε για το εαυτό μας, όχι για τους άλλους... ::up.:: | |
Σωτήρης Τσιλ
01-02-2013 @ 00:28 | Πολύ καλός προβληματισμός. Ιδίως όταν υπάρχει ο συμβιβασμός και το βόλεμα. Και όταν ο άνθρωπος συνειδητοποιήσει την κατάστασή του και ετοιμάζεται για την υπέρβαση ή την παραίτηση. Δεν φταίνε μόνον οι άλλοι (όταν πράγματι φταίνε). Φταίμε και εμείς. Αφού και τα δύο μέρη είναι σε αλληλεπίδραση.
Ζούμε στον κοινωνικό χώρο. Ο καθένας μας έχει τον δικό του υπαρξιακό χώρο. Όμως, αυτός ο χώρος, δεν είναι ίδιος για όλους, αλλά είναι και αυξομοιούμενος, ανάλογα με τις περιστάσεις στη ζωή. Σε γενικές γραμμές και με βάση τα ανωτέρω, άλλος έχει μικρότερο και άλλος μεγαλύτερο υπαρξιακό χώρο, απ΄ αυτόν που θα ήταν ο ιδανικός.
Μερικές αδρές κατηγορίες ανθρώπων:
-Υ πάρχουν άνθρωποι, που είναι κατακτητικοί και καταλαμβάνουν περισσότερο χώρο, απ΄ ότι θα τους αναλογούσε στις συνθήκες του εδώ και τώρα. Άπληστοι, εκμεταλλευτές αλλά και γόητες.
-Υ πάρχουν άνθρωποι, που εκχωρούν μέρος από τον δικαιωματικά δικό τους χώρο. Ενοχοποιημένοι, με χαμηλή αυτοεκτίμηση. Φοβισμένοι.
-Υ πάρχουν και άνθρωποι, που υπερασπίζονται τον δικό τους χώρο (με σωστή ή λάθος εκτίμηση) και ταυτόχρονα, που υπερασπίζονται και τα δικαιώματα για χώρο των άλλων.
Στο απλουστευτικό αυτό σχήμα, μπορούμε να ανακαλύψουμε που εντασσόμαστε εμείς και που ο κάθε άνθρωπος που γνωρίζουμε.
Αλλά για να μιλάμε για όλα αυτά, χρειάζεται να έχουμε ένα μέτρο. Ένα τέτοιο μέτρο, είναι ο ιδανικός βιο-ψυχο-κοινωνικός άνθρωπος, σε ένα ιδανικό περιβάλλον.
Οι ιδανικές συνθήκες βέβαια είναι ανύπαρκτες, αλλά μπορούν να αποτελέσουν το εργαλείο, το μέτρο, στη μελέτη μας. | |
 |
