| |
| | Ζητείται μια λευκή ψυχή |  | | |
Και ξεκινάς έναν μονόλογο,από τους πολλούς,με τον καθρέφτη αντικρίζοντας το είδωλό σου….Να μιλήσεις για τον μεγάλο σου πόνο….Να μιλήσεις για την μη υπαρκτή ζωή σου,αλλά και για την υπαρκτή ύπαρξή σου….Να μιλήσεις για τη ζωή που έχασες πριν αρκετά χρόνια και θες με νύχια και με δόντια να τη ξαναβρεις….Για εκείνη τη ζωή που δε πήρε σωστό δρόμο και χάθηκε….Δε ξέρεις πού να την αναζητήσεις όμως…Το είδωλό σου είναι η έσχατη μα και συνάμα η καλύτερη λύση στη προσπάθειά σου να βρεις κάποιον να είναι εκεί που θα σε ακούσει,θα σε καταλάβει και θα σε βοηθησει.
Ματαιότητα….Το είδωλό σου απλά θα επαναλαμβάνει αυτά που λες εσύ και απλά θα
σου δίνει μια επανάληψη και μια υπενθύμιση της μελαγχολικής πραγματικότητας σου..
Δε θα σου προσφέρει τη λύση που τόσο ποθείς να ακούσεις.Ποτέ δε θα αποκτήσεις τον διάλογο που τόσο θες….
Παρόλ’αυτά εξακολουθεις να μιλάς ελπίζοντας να έρθει η λύτρωση της ψυχής σου…
Τι να πεις; Για την άδεια ζωή σου; Για εκείνα τα διαλείμματα που έρχονται κατά καιρούς
και ξεχνάς την ύπαρξή σου;
Για εκείνα τα διαλείμματα που κάποτε τελειώνουν και ξέρεις ότι την επόμενη ημέρα
όλα θα γίνουν όπως πριν,χωρίς νόημα ;
Γιατί η φράση «δεν έχω ζωή» να έχει χρόνο παρατατικό,ενεστώτα και μέλλοντα;
Και εκεί έρχεται μια σκέψη….Ένα ιδανικό….Καλύτερα θα ήταν να ανέπνεα μόνο και να μην ένιωθα….Να μην ένιωθε η ψυχή…Να μην αγαπούσε…Να μη πονούσε….
Και η επόμενη σκέψη φαντάζει ως έσχατη λύση ,όταν πια απελπισμένος δε μπορείς να επανακτήσεις τη χαμένη σου ζωή…
Να τερματίσω…Να τερματίσω αυτή την ύπαρξη….
Κάποια στιγμή η καρδιά ,η ψυχή χάνει τις διάφορες συναισθηματικές αποχρώσεις της….
Το μόνο που κυριαρχεί μέσα σου είναι το μαύρο…..
Ψάχνεις το λευκό σε ανθρώπους να το βρεις….Να βρεις πρόσωπα λευκά ,ώστε το μαύρο
Να διαλυθεί….Το θέμα είναι,πού είναι αυτοί οι λευκοί άνθρωποι;Πού θα τους αναζητήσεις;
Χρειάζεσαι μια αφορμή….
Και εκεί έρχεται να βοηθήσει υποτίθεται ο έρωτας.Ο έρωτας…Αυτό το περιεργο συναισθημα,το γοητευτικο αρχικά,το απογοητευτικο τελικά….
Αρχικά ,ναι,θα το βρεις γοητευτικό….Θα νιώσεις όμορφα…Αλλά δυστυχώς ο έρωτας δεν αφορά μόνο εσένα…Αφορά και κάποιο άλλο πρόσωπο….Και αυτό το πρόσωπο θα το δεις λευκό…Θα δεις μέσα του ένα πανέμορφο λευκό που δεν το έχεις ξαναδεί ποτέ σου….
Θα σε μαγέψει…Θα νιώσεις μέσα σου γεμάτος και έτοιμος να το κυνηγήσεις και να κολλήσεις μαζί του για να του δώσεις την αγάπη που τόσο καιρό είχες κρυμμένη μέσα σου και ήθελες σε κάποιον να χαρίσεις απεγνωσμένα….Θες να δώσεις,να δοθείς,να παραδοθείς
Στο λευκό….Να ευχαριστήσεις και να ευχαριστηθείς αυτό το μαγικό λευκό….
Και τι γίνεται όμως όταν ξαφνικά συνειδητοποιήσεις ότι είσαι παγιδευμένος και ότι δε μπορείς να φτάσεις αυτό που επιθυμείς;
Αν σπάσεις το κλουβι στο οποιο εισαι κλεισμενος και βγεις από τις αλυσιδες που σε κρατουν τοσα χρονια για να το αγγίξεις και τρομαξει με αυτή τη κινηση σου το λευκο;
Αν φυγει;Αν βρει άλλο χρωμα να ταιριαξει; Αν το χασεις και δε το ξαναδεις;
Θα προτιμησεις να ρισκαρεις να μη το ξαναδεις ποτε ή θα παραμείνεις στο κλουβί σου με την ικανοποιηση ότι θα το αντικριζεις έστω και από μακρια,εστω κι αν δε τολμησεις να το αγγίξεις ποτε,να μη το φτάσεις ποτέ ;
Δε ξέρεις τι να κάνεις….Φτάνεις γι’άλλη μια φορά στην απελπισία….Η λύση του αρχικού προβλήματος,μετατρέπεται τελικά η ίδια σε πρόβλημα….Τωρα πού θα βρεις τη λυση του νεου προβληματος;Ποιος μπορει να γιατρεψει αυτόν τον νέο πονο που σου εχει προκληθει και σε βασανιζει ,σε τρωει ακομα περισσοτερο μεσα σου;
Ο χρόνος; Και πόσο χρόνο θα αντέξεις ακόμα όταν ήδη αρχικά ήσουν έτοιμος να σταματήσεις την υπαρξη σου ;
Θα ζήσεις μέσα από τη ζωή του λευκού που αντικρίζεις;
Και όλη αυτή την αγάπη που θες να του δώσεις απεγνωσμενα;Τι θα την κανεις;
Σε ποιον θα τη δωσεις;Η αγαπη είναι αναλογη του χρονου….Όσο περνάει ο χρόνος,τόσο πιο πολύ εντείνεται η επιθυμια σου να δωσεις αυτην την αγαπη που εχεις κλειδωσει μεσα σου τοσο καιρο….
Στο τέλος νιώθεις τόσο ανίκανος ή τοσο ατυχος που δεν έχεις βρει το καταλληλο λευκο το οποιο θα σε βοηθησει κιολας να λυσεις τα δεσμα….
Σε ένα λευκο ελπιζεις….
Σε ένα λευκο άνθρωπο που θα σε απαλλαξει από το μαυρο και θα εξαγνισει τη βασανισμενη σου ψυχη…..
Και τελικά μετά από καιρό η ύπαρξη σου γινεται η ίδια λευκή,με την έννοια του άδειου όμως.
Και όταν και η ύπαρξη αδειάζει,τότε ξέρεις πλέον ποια είναι η λύση σε όλα τα προβλήματά σου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | helenaki | | | |
|
kallia
03-02-2013 @ 14:52 | mmmmmmmm :) απλα με προβληματησες . Πολυ ωραιο σαν κειμενο:) | | Μαυρομαντηλού
03-02-2013 @ 17:11 | Η αγαπη είναι αναλογη του χρονου….Όσο περνάει ο χρόνος,τόσο πιο πολύ εντείνεται η επιθυμια σου να δωσεις αυτην την αγαπη που εχεις κλειδωσει μεσα σου τοσο καιρο….
Σε ένα λευκο ελπιζεις….
Σε ένα λευκο άνθρωπο που θα σε απαλλαξει από το μαυρο και θα εξαγνισει τη βασανισμενη σου ψυχη…..
Και τελικά μετά από καιρό η ύπαρξη σου γινεται η ίδια λευκή,με την έννοια του άδειου όμως.(ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΑΥΤΟΣ Ο ΛΕΥΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ) ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΝΙΩΣΟΥΜΕ ΑΔΕΙΟΙ....ΑΝ ΝΙΩΣΟΥΜΕ ΕΤΣΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ,ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΛΕΥΚΟ ΓΙΑ ΜΑΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Και όταν και η ύπαρξη αδειάζει,τότε ξέρεις πλέον ποια είναι η λύση σε όλα τα προβλήματά σου.,,,ΚΑΙ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΗΛΑΔΗ;;;;;;;;;;;;;;;;;;
ΑΝ ΤΟ ΔΟΚΙΜΑΣΕΣ ΚΑΙ ΣΕ ΑΔΕΙΑΣΕ.... Η ΛΥΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΑΥΡΟ...........
::wink.:: ::hug.:: ::hug.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
