Βαριά τα βλέφαρα ακολουθούν τη μνήμη
σ᾽ένα ταξίδι στο νησί των αναμνήσεων
ξεθωριασμένα όλα χωρίς καμμία φήμη
αποτυπώματα δακρύων,σκελετοί αισθήσεων.
Ηταν κούφια της αγάπης η αντάρα
η αντοχή κρόσια στον άνεμο ξεφτισμένα
έσερνα πάνω μου της μοίρας μου κατάρα
την ψυχή μου στα πέντε βήματα είχαν στημένα.
Βουβό το βλέμμα στα ολόμαυρα ντυμένο
πενθεί τον έρωτα που έφυγε νωρίς
ένα ξημέρωμα πήρε το πρώτο τρένο
οι λεπτοδείχτες στο ρολόι έδειχαν τρείς.
Μονάχη τώρα η ψυχή κουρελιασμένη
σκύβει να ξεσκονίσει τ᾽άθλιο φορεμά της
πἰνει ένα κονιάκ συγχώριο κερασμένη
κλείνει στης θλίψης το σεντούκι τ'ομοιομά της .
Μονάχη τώρα η ψυχή κουρελιασμένη
σκύβει να ξεσκονίσει τ᾽ άθλιο φορεμά της
πἰνει ένα κονιάκ συγχώριο κερασμένη
κλείνει στης θλίψης το σεντούκι τ᾽ομοιομά της ..........
::love.:: ::theos.:: ::theos.::