| |
Αν ξανακατεβείς στη γη μας
κι αν είμαι πλούσιος εγώ
πες μου Χριστέ μου για να μάθω
αυτόν που πήρες πού θα βρω.
Στην εκκλησιά του θρήνου τώρα
σίγουρα θα σε τραγουδά
στην ηλεκτρονική εποχή μας
δίχως τα εγγόνια του κοντά.
Ποιος να το ξέρει τι μας κρύβεις
πίσω απ'το βλέμμα σου Θεέ
"Δυνάμωσέ το Νικολάκη"
"Μα δεν ακούς βρε Χριστιανέ;"
Ξέρεις πατέρα μεγαλώνω
κι έχω πατέρα ένα γιο
σε λίγες μέρες θα γιορτάζει
με τον δικό σου τον Θεό.
Γι'αυτό συγχώρα με αν θυμάμαι
και αν δακρύζω πού και πού
τα φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
και όσα έρχονται στο νου.
Θυμάμαι νύχτες του Σαββάτου
ασπρόμαυρες μα τρυφερές
τη μάνα και τις αδελφές μου
ταινίες μας ελληνικές.
Θυμάμαι ακόμα την αυλή μας
να περιμένω τη σκιά
να φτάσει ως την αποθήκη
"Ελάτε, δρόσισε παιδιά!"
Θυμάμαι την παλιά τη σόμπα
πού ζέσταινε μόνο το χωλ
και για να πάμε στ'άλλο σπίτι
όλοι φοράγαμε κασκόλ.
Πατέρα θέλω να μ'ακούσεις
σου έχω ένα μυστικό:
Θυμάσαι που παραπονιόμουν
ότι δεν ήρθες στο σχολειό;
Ότι δεν έπαιζες μαζί μου
κι ότι δεν κάναμε πολλά
απ'όσα όλοι μου οι φίλοι
με τον δικό τους το μπαμπά;
Πατέρα τό'φερε η μοίρα
πουτάνα πού'ναι η ζωή...
φοβάμαι τα ίδια πως θα κάνω
και στο δικό μου το παιδί.
Η τηλεόραση ένας τοίχος
το σπίτι πάντοτε ζεστό
μα τονε βλέπω στην οθόνη
μονάχα το δικό μου γιο.
Σ´αφήνω τώρα για να ψάλεις
χαιρετισμούς και στη γιαγιά
και πες της πως τα δυο της γάντια
είναι στη σόμπα την παλιά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
