| |
“Κι έγινε η σπίθα πυρκαγιά ”
μου τραγουδούσες τότε μαγεμένος…
κι έμοιαζες τόσο αληθινός…
όλα καίγανε σαν την φωτιά
Πίστευα κάθετι που μου έλεγες
Ζήσαμε την πιο απίστευτη παράνομη ιστορία
Αμαρτία …θα λεγε κανείς
Μα για μένα δεν έμοιαζε ….
Ήσουν παιδικός μου φίλος
σε γνώριζα πολύ πριν από “εκείνη”
από μωρά παιδιά ήμασταν μαζί
Σ εμπιστευόμουν , σε πίστευα
Mπήκες εύκολα στην καρδιά μου
και ακόμα πιο εύκολα στο κρεββάτι μου
Aλλωστε με πέτυχες τότε σε πολύ ευάλωτη φάση
Aν κάποιος ποτέ σε μια παράνομη ιστορία δεν έχει μπλεχτεί
είναι μάλλον καλύτερα να μην κρίνει ….
και τον λίθο να φυλάξει για κάποια Μαγδαληνή
-Θα γλιτώσω από σένα , ….σου χα πει ,
Θα φύγω μακρυαααααααά
δεν μου αξίζει αυτό το διπλό παιχνίδι ,
Σε κανέναν δεν άξιζε απ την αρχή …
Εγώ ήξερα τι ήθελα , όχι όμως εσύ…
Κι έφυγα …
ακόμα πιο ευάλωτη ,
κατσιασμένη ,
λεηλατημένη …
-Δεν θα πας πουθενά …Σαν τη γαζέλα θα σε βρω την ώρα που πίνει νερό
θα σ αιφνιδιάσω και θα σ αιχμαλωτίσω , μου απαντούσες με θράσος
Πέρασε καιρός , από εκείνο το μοιραίο πάθος
Χάθηκα , εξαφανίστηκα , γιάτρεψα τις πληγές μου
και ξάφνου χθες , με βρήκες , τόσους μήνες μετά ,
σχημάτισες πάλι τον αριθμό μου , τί ήθελα και απάντησα …
Mε πόνεσαν τόσο πολύ τα λόγια σου
δεν άξιζαν ούτε στην χειρότερη πόρνη
Ακόμα και στην τελευταία ξεπέτα
θα πρεπε κανείς να ξέρει πώς να φερθεί
αν θα θελε να λέγεται εραστής
-Τι κάνεις καβλα μου;
Θέλω να σε δω …σου έλειψα καθόλου ;
μου είπες προκλητικά σαν να μη πέρασε μια μέρα
-Να ξεχάσεις το τηλέφωνο μου
Δεν θέλω να σε ξαναδώ
-Να με απορρίψεις εσύ;
Απ όλες η πιο εύκολη ;
Πόσο χαμηλά θα πέσω ακόμα …
-Μη με ξαναπάρεις τηλέφωνο ποτέ ….Ραπτούλη
κι έκλεισα το τηλέφωνο …γκρεμισμένη ….
Πόσο με υποτίμησες ….
, χώρισες , σε πέταξε έξω δηλαδή η “ άλλη ”σαν το σκυλί
Και τώρα αναζητάς το τρόπαιο σου , μα δεν είναι έτσι
Σ έσωσα ξέρεις από την μίζερή σου τη ζωή …
Όταν θα φύγω θα μαι εγώ η τέλεια , σου είχα πει
σε κάθε σύγκριση θα κερδίζω γιατί θα γίνω ιδανική
Γι αυτό έφυγα , για να μείνεις με αυτό που σου άξιζε
Διάλεξα εγώ για σένα , αφού δεν μπορούσες εσύ
Ήσουν τόσο δα μικρός….
Δεν υπήρχε περίπτωση να χωρίσεις εσύ…
Ήσουν πολύ λίγος για να ορίζεις την δική σου τη ζωή
Πόσο μάλλον την δική μου
Και είχα δίκιο …εκείνη τελικά σε χώρισε
Δεν ήσουν μπερδεμένος , μα ήσουν ένας ψεύτης απ την αρχή
Κλασσικός παντρεμενάκιας….
Την γυναικούλα του στο σπίτι και μια γκόμενα για να ζει το παραμύθι
Σκλαβωμένος σε μία δική σου , του μυαλού σου , φυλακή
Ή ίσως και σε μια αιώνων πεποίθηση φαλλοκρατική
Σαν δώρο σου είχα δοθεί …ποτέ δεν “μ έριξες ”
κι αυτό σου κόστισε πολύ…
Και να σαι τώρα εδώ σαν το δαρμένο σκυλί
κι εγώ σαν τη γαζέλα ναι !
δροσισμένη και ελεύθερη
Εύκολη εγώ….ναι λοιπόν και ακόμα πιο πολύ !
Ελευθερη σαν πεταλούδα , όπως στης Madame Butterfy το cd
Ηταν αγαπημένο μου , το βρήκες και το άφησες στα σκαλοπάτια μου
ένα βράδυ που δεν σου άνοιγα …
Θυμάσαι ;
Μα κοίτα , έτσι επειδή άλλο δεν γουστάρω για σένα να μαι εύκολη
Θα ματώσεις μα δεν θα “ το ” ξαναδείς ποτέ ξανά
ούτε ζωγραφιστό ….καβλα μου εσύ
Εύκολο ήτανε , γιατί σε ήθελα ΕΓΩ πολύ…
Και τί είναι μια γυναίκα για να την “ ρίξει ”εύκολα ή δύσκολα κανείς ;;;;;
τσουβάλι σε καρότσα ; τί ξεπερασμένη αντίληψη…
ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΙΩΝΑ…. ΙΣΩΣ ….ΜΠΟΡΕΙ !!!!!!
Λύθηκαν τα μάγια αιώνων θαρρείς σ ένα βράδυ
πόσο μοιάζεις να ξερες όχι με πρίγκιπα , μα με βατράχι πριν το φιλί
και το πέλαγος… μια στάλα
μοιάζει πια , μικρή μου καύλα
Πιάσαμε και στο στόμα μας την λέξη αγάπη…
Πόσο ανόητοι μπορεί να γίνουν δυο .... καυλωμένοι εραστές
Ενα cd ,
μόνο αυτό από σένα έχει μείνει ..
και μια πληγωμένη άρια
ν ακούω που και που στην διαπασών
και πλέον να γελάω πολύ …
Κι επτά χρόνια μετά
Μια ασήμαντη ανάρτηση της σκαρλετ
Στο σαιτ του στιχοι
ένα βράδυ που βαριότανε πολύ
Ένα αίνιγμα , Ένας Χρόνος κι Ένα Ποίημα
365 μέρες
365 λέξεις
Σκόρπια γράμματα
Ανακατεμένα
Αν πάρουν μορφή
ίσως σε έναν χρόνο
μια υπόσχεση να βγει
Ο Τίτλος…
Σιγμα ,Δελτα , Μι
Μα ακόμα ο τίτλος
κάτι δεν θα πει
260η λέξη
α , ν
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 10
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
