| |
| | Γαλήνη |  | | | Τρείς φορές σφυρίζει ακόμη η ελπίδα... | | |
[B][I]Από της Σμύρνης τη φωτιά, έφυγες μ' ένα άδικο
Μπάρκαρες σ' ένα φορτηγό, για ένα νησί μικρό
μέσα σου πάντα κουβαλάς, ένα παλιό κατάδικο
Και στης στεριάς το μαγαζί, ζήτησες μια δουλειά
Άλλοι χαθήκαν στα βουνά κι η σκέψη μες στη θάλασσα
Κι ανατολίτικη γενιά, στα κύματα βαθιά
Ξεριζωμός και προσφυγιά, ταυτότητα στα μάτια σου
Στου Πειραιά την προσμονή, σε έκρυψαν καλά
Στα χείλη πάντα το γιατί, που φόρτωσες για προίκα σου
μέσα απ' της μάνας την ευχή, κατάντησες κραυγή
Και στα στενά της ενοχής, χαθήκαν τα κομμάτια σου
Λες και την έβαλες εσύ, εκείνη τη φωτιά
Ύστερα ήρθε ο αδερφός, που είχανε αιχμάλωτο
Μαντάτα έφερε πικρά, για εκείνο τον ντουνιά
Σε ένα ΚΤΕΛ πειρατικό, φύγατε για Ανάβυσσο
Σ' ένα κομμάτι ξένης γης, ρίζωσε η καρδιά
Από τους τέσσερις χρησμούς, που μοιάζουν με παράδεισο
Τη στάχτη μάζεψες του χθες των γέρων τις θηλιές
Έμαθες πως τα λογικά,σου κρύβουνε την άβυσσο
Και κάρφωσες δυο σταυρούς, στις άδειες προσμονές
Ήτανε όνειρο πικρό
Έχεις ακόμη πανικό
Δεν ξέρεις τι να ψιθυρίσεις
Τρυπάς το φως να βρεις νερό
μέσα στων χρόνων το κακό
παλεύεις για να τους κερδίσεις
Τη φλέβα ψάχνεις για καιρό
Δεν έχει αίμα πια εδώ,
αληθινά να τραγουδήσεις
μονάχα αυτόν τον πηγαιμό
και τον επόμενο σταθμό
που μια ζωή θα χαραμίσεις
Κάνα δυο-μήνες πάλεψες, με ανέμους και σκορπίσματα
Κι άλλους δυο-τρεις αγκομαχάς στο κρύο της φυγής
Κοιτάς καράβια να περνούν και στέλνεις χαιρετίσματα
Κάποιος ακόμα να φανεί, ελπίδα και γιορτή
Έπεσε πάλι σκοτεινό κι αυτό το ηλιοβασίλεμα
Και το φανάρι του γκαζιού,η μόνη συντροφιά
Έφυγε και ο αδελφός, για την Αθήνα σ' άφησε
Κι έμεινε ο πόνος να μετρά, τα λούσα τα φτηνά
Χαϊδεύεις ακόμα το σουγιά, που έκοψε τα νήματα
Και στις χαμένες σου οργιές, μετράς τις χαρακιές
άκου τι λέει ο αμανές, υμνεί θυμού συνθήματα
άκου πως παίζει ο ταμπουράς, πως κλαίνε οι σκιές
Χάθηκες σαν αερικό, κανείς δεν σ' αναζήτησε
Και μέσα στο συνοικισμό, έγινες η βροχή
Που ξεδιψά λίγα σπαρτά, κλαδί που δεν ελύγισε
Κάποιοι σε είπαν φονικό και άλλοι απλώς δειλή
Πήγες να βρεις το πατρικό, φεγγάρι που σε γέννησε
Σ' ένα χαρτάκι άφησες, δυο λόγια στα κλεφτά
Είπαν πως έγινες πουλί και γύρισες στ' αδιάβατο
και στ'ουρανού τα σωθικά πως έγινες φωτιά
www.eliaspolitis.gr[/I][/B]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 14
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Τα σύνορα του μυαλού αλλάζουν κάθε τόσο πατρίδες , διάλεξε μια και ζήσε, είναι η δική σου γη... | | | |
|
kostas71
22-01-2006 | Aνανεομένο σε βρήσκω....πολύ καλό... | | ftx
22-01-2006 | συγκινητική η ιστορία... μερικά λαθάκια πρέπει να διορθώσεις | | Ηλίας Πολίτης
22-01-2006 | Σε ακούω Ευτύχη | | Ηλίας Πολίτης
22-01-2006 | Γειά σου φίλε Κώστα.. | | ΙΩΑΝΝΑ
22-01-2006 | Σε πιστεύω όταν λες ..."Η στιχουργική είναι μια από τις δυο μεγάλες μου αγάπες ...'' , γιατί μόνο έτσι γράφονται τέτοια αριστουργήματα !!!! | | Ηλίας Πολίτης
22-01-2006 | Κατάσκοπε σε ευχαριστώ για άλλη μια φορά...!! | | ftx
22-01-2006 | 'Στα χείλι'... μόνο αυτό βλέπω τώρα... το πρωί νόμιζα πως ήτανε τρία | | Ηλίας Πολίτης
22-01-2006 | Αφιερωμένο στη μνήμη του Ηλία βενέζη,από το ομώνυμο μυθιστόρημα "ΓΑΛΗΝΗ" που είναι εμπνευσμένη και η ιστορία ,αξίζει να το διαβάσετε είναι εξαιρετικό!!! | | Ηλίας Πολίτης
22-01-2006 | Ευτύχη σε ευχαριστώ δεν το είχα δει... | | margarita paschou
22-01-2006 | Έχω διαβάσει τη ΓΑΛΗΝΗ Ηλία και είναι από τα αγαπημένα μου. Αλλά και το δικό σου ποίημα το βρίσκω εξαιρετικό!!!!!!! | | MARGARITA
23-01-2006 | Υπέροχο Ηλία!!!!!!!!!!!!! | | Ηλίας Πολίτης
23-01-2006 | Μαργαρίτες μου σας ευχαριστώ πολύ-πολύ !! | | Ηλίας Πολίτης
23-01-2006 | Ο Ηλίας Βενέζης γεννήθηκε στο Αϊβαλί (Κυδωνίες) της Μ. Ασίας το 1904. Το πραγματικό του όνομα ήταν Ηλίας Μέλλος. Αιχμάλωτος των Τούρκων κατά την Μικρασιατική καταστροφή του 1922, (τους 14 μήνες της αιxμαλωσίας του μας τους ζωντανεύει στο βιβλίο του Το Νούμερο 31328 κατέφυγε ύστερα στη Μυτιλήνη όπου διορίστηκε υπάλληλος στην Εθνική Τράπεζα. Το 1930 ήρθε στην Αθήνα και μεταπήδησε στην Τράπεζα της Ελλάδας, όπου υπηρέτησε ως το 1957. Διατέλεσε διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου και έγινε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε στην Ευταλού της Λέσβου, όπου και αναπαύτηκε το 1973.Την πρώτη του εμφάνιση στη λογοτεχνία την έκαμε στα 1928, με μιά συλλογή διηγημάτων, Μαvώλης Λέκας. Υστερα ακολούθησαν τα τρία του εργα: Το Νούμερο, Γαλήvη και Αιολική γη, στα οποία βρίσκεται ο καλύτερος Βενέζης και αποτελούν υποβλητικά αφηγήματα, που τα πλημμυρίζει η λυρική διάθεση. Τα παραπάνω τρία πρώτα μυθιστορήματα του Ηλία Βενέζη εξιστορούν τα περιστατικά μιάς ζωής, της ζωής του συγγραφέα, σε τρείς σημαντικούς σταθμούς της: το θάμβος και τη μαγεία της παιδικής ηλικίας (Αιολική γη), τη σκληρή δοκιμασία στην εφηβεία (Το Νούμερο 31328), τον ξεριζωμό από την πατρίδα, μαζί μέ την προσπάθεια προασαρμογής στα νέα χώματα (Γαλήνη). Τα δύο τελευταία μυθιστορήματά του, η Εξοδος, είναι χρονικό της κατοχής (1941 -1945), και ο Ωκεαvός ανήκει στο λογοτεχνικό είδος που βρίσκεται ανάμεσα στο ημερολόγιο και την ταξιδιωτική έντύπωση.http://durabond.ca/gdouridas/poetry5.html | | agrafos
23-07-2008 @ 11:44 |
ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
