| |
Μια σταγόνα μελάνι για κάθε δευτερόλεπτο ζωής
Τόνοι απ΄αυτό χύθηκαν
Οι περισσότεροι στο δρόμο, έγιναν ένα με τη βροχή
Λιγοστοί, έμειναν πάνω στο χαρτί, κάτι να θυμίζουν
Τότε που τ΄ασήμαντο κλικ του ρολογιού
θυμίζει αιωνιότητα
Σ΄ακόμα λιγότερους, το χαρτί γίνεται πολυτελείας
Και βλέπουν από ψηλά τ΄όνομα τους με χρυσά γράμματα
Εσύ όμως δεν έχεις την πολυτέλεια να γίνεις πολυτελείας
Καθόλου μη λυπάσαι, πίστεψέ με!
Αρκεί ένα κομματάκι μπακαλόχαρτο
χωμένο σα μπαλίτσα στην κωλότσεπή σου
Για να τυλίξει τα πολύτιμα σου δευτερόλεπτα
όταν αυτά τσαλαβουτούν στο μελανοδοχείο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
