| |
Αν
Αν μπορούσα να αρχίσω ξανά
πόσα θα είχα αλλάξει.
Κι ας αφήσω στην άκρη πολλά
δεν μπορείς να ξεχάσεις.
Είχα πει πως θα έρθει καιρός
να τα πούμε και πάλι,
ένα γεια σου αξίζει πολλά,
ένα τέλος δεν φτάνει.
Μην λες αντίο, πριν να σου πω,
το τέλος μιας ζωής δεν είναι αυτό.
Τόσο εύκολα ξεχνάς μια ιστορία
κι εγώ πως γίνετε,
να περιμένω ένα τέλος, να χαθώ.
Τόσο εύκολα περνά η αγωνία,
με τι συγκρίνεται.
Δεν υπάρχει μια αγάπη τόσο άδεια,
δεν αξίζει, αν δεν αφήσει
λίγα σημάδια.
Έχεις γράψει σελίδα λευκή μια φορά
και είναι για πάντα.
Μες τα δίχτυα που έχεις πιαστεί
πως περνάς τόσα βράδια.
Ήρθε η ώρα να βάλεις φωνή
να ενώσεις κομμάτια.
Στο σκοτάδι ποιο όνειρο ζει
αν δεν έχει και άστρα.
Πως υποκρίνεσαι
και παραδίνεσαι.
Αν μπορούσα να αρχίσω ξανά
πόσα θα είχα αλλάξει.
Να αφήσω στην άκρη πολλά
που δεν μπορείς να ξεχάσεις.
too dimitris aspiotis
if
If I could start again
how much I would have changed.
And let's leave aside many
you can not forget.
I'd say that time will come
to see you again,
hello you deserve much,
a fee is not enough.
Do not say goodbye, before I tell you,
the end of a life is not it.
So easily forget a story
I think you become,
I expect a fee to get lost.
Both easily passes the anguish
what is compared.
There is a love so empty,
not worth it, if not let
few signs.
Have you written a blank page again
and forever.
Inside the nets got caught
How do you spend so many evenings.
It's time to put voice
compounds to pieces.
In what dark dream lives
and if not stars.
How fake
and surrender.
If I could start again
how much I would have changed.
To leave aside many
you can not forget.
too dimitris aspiotis
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
