| |
Όταν πονάει η καρδιά,
και η ψυχή κρυώνει,
σφίγγει το νου σου δυνατά,
μα πως να τη σηκώσει.
Όταν η αγάπη είναι μακριά,
σε σύννεφο από σκόνη,
στα μάτια σου και άμα μπει,
δε θέλεις να το διώξεις.
Τώρα τα πάντα είναι θολά,
τα πάντα τη θυμίζουν,
και για να πάνε οι τυφλοί μπροστά,
αγγίζουν ότι βρίσκουν.
Τώρα κρυώνει και η καρδιά,
τον πόνο δεν αντέχει,
κι όπως χτυπά στη καταχνιά,
τα πρόσωπα δε βλέπει.
Τώρα αν πουλάς παρηγοριά,
χλωμή γυναίκα φέρ' την,
θολές μας είναι και οι ζωές,
τρακάρανε στη μέση.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
