| |
πρόληψη & αντιμετώπιση της ενδοσχολικής βίας
http://www.slideshare.net/nikonikolo/ss-15272728
_________________________________________________
1. Πρόγραμμα Πρόληψης & Αντιμετώπισης της Ενδοσχολικής Βίας της Ε.Ψ.Υ.Π.Ε5ο Δημοτικό Σχολείο Χολαργού
2. Πρόληψη & Αντιμετώπιση της Ενδοσχολικής Βίας και του Εκφοβισμού στο Δημοτικό Σχολείο
3. Διεθνείς έρευνες έχουν δείξει ότι περίπου το 15% των μαθητών έχουν βιώσει συμπεριφορές εκφοβισμού –θυματοποίησης από συμμαθητές τους. Στην Ελλάδα, μελέτες έχουν δείξει ότι το πρόβλημα του εκφοβισμού-θυματοποίησης εμφανίζεται συστηματικά σε 1 στα 10 παιδιά
4. Ο όρος «εκφοβισμός και βία στο σχολείο» (school bullying), όπως και ο όρος «θυματοποίηση» (victimization) χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν μια κατάσταση κατά την οποία ασκείται εσκεμμένη, απρόκλητη, συστηματική και επαναλαμβανόμενη βία και επιθετική συμπεριφορά με σκοπό την επιβολή, την καταδυνάστευση και την πρόκληση σωματικού και ψυχικού πόνου σε μαθητές από συμμαθητές τους, εντός και εκτός σχολείου.
5. Το φαινόμενο της νεανικής παραβατικότητας τατελευταία χρόνια έχει προσλάβει ραγδαίες καιανησυχητικές διαστάσεις. Στις μέρες μας επικρατεί μιατάση ευδαιμονισμού, υπερ -καταναλωτισμού καιάκοπου πλουτισμού, που έχει επηρεάσει σεσημαντικό βαθμό τους νέους. Τα κοινωνικά πρότυπα,τα οποία υπερ- προβάλλονται και τονίζονται είναισυνήθως αρνητικά.
6. Τα κατάλληλα πρότυπα τα οποία θα μπορούσαννα μιμηθούν οι ανήλικοι απουσιάζουν. Οιπαραδοσιακές αξίες αμφισβητούνται καιοδηγούν τους νέους στην ανυπαρξίαυποβολής στόχων και σκοπών στη ζωήτου ς. Ο εύθραυστος χαρακτήρας τωνπαραδοσιακών φορέωνκοινωνικοποίησης και η εξασθένιση τουκοινωνικού ελέγχου έχουν συνεισφέρει στηναύξηση της επιθετικότητας από μέρους τωννέων.
7. ΕΝΔΟΣΧΟΛΙΚΗ ΒΙΑΤο κοινωνικό φαινόμενο της σχολικής βίας και κατ’ επέκταση της νεανικής αντικοινωνικής συμπεριφοράς έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις στη διεθνή πραγματικότητα τα τελευταία είκοσι χρόνια. Η βία ως κοινωνικό φαινόμενο έχει στενή σχέση με: την κοινωνική ανισότητα τον κοινωνικό αποκλεισμό τη ματαίωση και τη διαφορετικότητα
8. Η βία είναι συνυφασμένη με την παραβατικότητα, το αδιέξοδο και το φόβο, με την εκμηδένιση, την απαξίωση του ανθρώπου από τον άνθρωπο. Δεν υπάρχουν δηλαδή βίαιοι άνθρωποι, κάποιοι όμως γίνονται βίαιοι κάτω από ορισμένες συνθήκες οι οποίες δημιουργούνται από την αλληλεπίδρασή τους με το περιβάλλον
9. Ο εκφοβισμός και η θυματοποίηση των μαθητών στοσχολείο, είναι μια σχετικά νέα περιοχή έρευνας,παρόλο το μεγάλο αριθμό των μελετών που είναισήμερα διαθέσιμες. Στη Νορβηγία, το 1982 με την αυτοκτονία τριώνθυμάτων, ο εκφοβισμός αναγνωρίστηκε ως κοινωνικόζήτημα. Στο Ηνωμένο Βασίλειο το 1988 ο εκφοβισμόςκαθιερώθηκε ως ένα ανεξάρτητο πεδίο κοινωνικής καιεπιστημονικής έρευνας.
10. Στην Ιαπωνία ο εκφοβισμός αναγνωρίστηκε πρωταρχικά ωςένα σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα το 1984 και 1985, όταν 16μαθητές αυτοκτόνησαν κάτω από συνθήκες ύποπτες γιαθυματοποίηση, γεγονός το οποίο οδήγησε στη δημοσίευση τηςπρώτης επιστημονικής εργασίας πάνω στο θέμα το 1986( Yoneyama & Naito, 2003).
11. Μετά τις αρχικές μελέτες, ερευνητές σε πολλές άλλεςχώρες, όπως την Αγγλία, την Αυστραλία, τις Η.Π.Α.,την Ιταλία, το Βέλγιο, την Πορτογαλία και την Ελλάδα,έχουν αναφέρει ότι ο εκφοβισμός είναι ένα μεγάλοσχολικό πρόβλημα. Αν και τα κρούσματα σχολικήςβίας μειώθηκαν σε πανευρωπαϊκό επίπεδο κατά τοδιάστημα 1994-2008, τα συμβάντα φαίνεται νααυξάνονται στις Μεσογειακές χώρες και στην Ελλάδα.(Houndoumadi & Pateraki, 2001).
12. Στην Ελλάδα τα δεδομένα διαφόρων ερευνών δείχνουν ότι:• Το 10-15% των μαθητών πέφτουν θύματα διαφόρων μορφών εκφοβισμού και βίας στο σχολείο.• Οι μαθητές που εκφοβίζουν και ασκούν βία, δηλαδή οι θύτες, υπολογίζεται ότι ξεπερνούν το 5% του συνόλου των μαθητών.• Έχει παρατηρηθεί ότι τα αγόρια εμπλέκονται περισσότερο σε περιστατικά σωματικής βίας σε σύγκριση με τα κορίτσια, τα οποία φαίνεται να εμπλέκονται πιο συχνά σε περιστατικά λεκτικής βίας.• Τα αγόρια σε σύγκριση με τα κορίτσια εμπλέκονται πιο συχνά σε περιστατικά βίας, σε αναλογία 3 προς 1.• Τα περιστατικά εκφοβισμού και βίας στο σχολείο εκδηλώνονται με μεγαλύτερη συχνότητα στο δημοτικό και στο γυμνάσιο και μειώνονται στο λύκειο.• Οι μισοί από τους μαθητές-θύματα εκφοβισμού και βίας δεν αναφέρουν πουθενά το γεγονός, ενώ οι υπόλοιποι μισοί συνήθως το αναφέρουν σε φίλους τους και λιγότερο στους εκπαιδευτικούς ή στους γονείς τους.
13. Οι λόγοι που οδηγούν σε αύξηση σχετίζονται με: το μετασχηματισμό της οικογένειας την αύξηση της μονογονεϊκότητας την ανεργία και το χαμηλό οικονομικό επίπεδο των γονέων την έλλειψη ελεύθερου χρόνου για τους γονείς, την αδιαφορία των γονέων για τα παιδιά τους την απογύμνωση των εκπαιδευτικών από κάθε εξουσία ελέγχου στην τάξη και τις διαρκείς και ασταθείς αλλαγές στο εκπαιδευτικό σύστημα.
14. Το φαινόμενο του εκφοβισμού (bullying) ή θυματοποίησης(victimization) αποτελεί μορφή επιθετικής συμπεριφοράς πουεμφανίζεται κυρίως στη σχολική πραγματικότητα με σοβαρέςεπιπτώσεις για την ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού καιτου εφήβου και τη διαδικασία της μάθησης. Κατά τη διάρκεια της επιθετικής συμπεριφοράς ή θυματοποίησης,ο θύτης που υπερτερεί σε σωματική, συναισθηματική ή καιγνωστική δύναμη από το θύμα έχει πρόθεση να πλήξει σοβαρά ήνα δυσαρεστήσει το άλλο άτομο.
15. Συνήθως εκδηλώνονται με:α) Με λόγια Βρισιές Πειράγματα Απειλές Κοροϊδίεςβ) Με πράξεις Κλωτσιές Μπουνιές Σπρωξίματα Χτυπήματαγ) Mε συμπεριφορές Απομόνωσης Αποκλεισμού από παρέες και φίλους Αποκλεισμού από παιχνίδια και αθλητικές δραστηριότητεςδ) Με τα κινητά & το internet
16. Ο λεκτικός εκφοβισμός περιλαμβάνει τη συστηματική χρησιμοποίηση υβριστικών εκφράσεων και χρησιμοποιεί σταθερά ένα άτομο ως στόχο πειραγμάτων, κάνοντάς το περίγελο.
17. Ο σωματικός εκφοβισμός και βία περιλαμβάνει σπρωξίματα,σκουντήματα, αγκωνιές, κλοτσιές, τρικλοποδιές, γροθιές ήχτυπήματα με όπλα ή αντικείμενα και αφορά όλες τις μορφέςεπιθέσεων ή τις απειλές σωματικών επιθέσεων.
18. Ο εκφοβισμός με εκβιασμό περιλαμβάνει την εκούσιααπόσπαση χρημάτων ή προσωπικών αντικειμένων, ηοποία συνοδεύεται από απειλές, ή και τονεξαναγκασμό σε αντι-κοινωνικές πράξεις – γιαπαράδειγμα, να διαπράξει κλοπή ή βανδαλισμόιδιοκτησίας.
19. Ο ηλεκτρονικός εκφοβισμός(cyber bullying)περιλαμβάνει τηναποστολή απειλητικού ήυβριστικού υλικού μέσωηλεκτρονικού ταχυδρομείου ήμηνυμάτων SMS.
20. Επίσης υπάρχουν πολλές μορφέςέμμεσου εκφοβισμού κατά τον οποίο οθύτης προσπαθεί να απομονώσεικοινωνικά κάποιο άτομο ή το αγνοεί ήακόμα επιχειρεί να πείσει τους άλλους νααισθανθούν αντιπάθεια γι’ αυτό,διαδίδοντας κακόβουλες φήμες και ψεύδη.
21. Σε κάθε περίπτωση, ο εκφοβισμός και η βίαστο σχολείο αποτελούν πράξεις επιθετικότητας,σχετίζονται δηλαδή με ένα οικουμενικόχαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης, πουεκφράζεται με διαφορετικούς τρόπους ανάλογαμε την ηλικία και το φύλο.
22. Τα μικρότερα παιδιά εκφράζονταιπερισσότερο με το σώμα τους.
23. Τα μεγαλύτερα χρησιμοποιούνπερισσότερο το λόγο και σταδιακά πιοσυγκαλυμμένες μορφές επι-θετικότητας, όπως η υπονόμευση και ηαπομόνωση.
24. Επίσης τα αγόρια γενικά είναι πιο άμεσακαι σωματικά επιθετικά, ενώ τα κορίτσιαπιο έμμεσα.
25. Το φαινόμενο του εκφοβισμού και τηςβίας στο σχολείο είναι σύνθετο, ενώστην εκδήλωσή του συμβάλλει ηαλληλεπίδραση ψυχολογικών,οικογενειακών, κοινωνικών, γνωστικώνκαι συναισθηματικών παραγόντων.
26. • Ειδικότερα, ρόλο παίζουν: • ατομικά χαρακτηριστικά των παιδιών (π.χ., ιδιοσυγκρασία, εξελικτική πορεία, τραυματικές εμπειρίες), • χαρακτηριστικά του οικογενειακού τους περιβάλλοντος (πολύ αυστηρές ή πολύ ελαστικές μέθοδοι ανατροφής, πρότυπα επιθετικής συμπεριφοράς, βία ανάμεσα στους γονείς ή από τους γονείς προς τα παιδιά, ανασφαλής δεσμός του παιδιού με τους γονείς κτλ.),
27. • διάφορες πλευρές του σχολικού περιβάλλοντος (ανεπαρκήςεποπτεία, συνωστισμός μαθητών, ελλείψεις προσωπικού, φτώχειαερεθισμάτων κτλ.), • το ψυχολογικό κλίμα του σχολείου (ανταγωνιστικό, ελεγκτικό,απρόσωπο, οριοθετεί με εχθρικό τρόπο, προσανατολισμένο στηνεπίδοση, όχι στις σχέσεις κτλ.), • οι πολιτικές του εκπαιδευτικού συστήματος (υπερβολική χρήσητης τιμωρίας και της αποβολής ως μέσου πειθαρχίας, δυσανάλογηεπιβράβευση κοινωνικά θετικών συμπεριφορών κτλ.), • οι στάσεις των ίδιων των παιδιών, των γονέων και τωνεκπαιδευτικών απέναντι στη βία, • ο τρόπος προβολής της βίας από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, • γενικότερα κοινωνικά προβλήματα που ενισχύουν τιςαντικοινωνικές συμπεριφορές.
28. Τα παιδιά που πέφτουν θύματα εκφοβισμού και βίας στο σχολείο είναι δυνατόν:• να νιώσουν έντονο άγχος και ανασφάλεια,• να παρουσιάσουν σχολική άρνηση,• να κάνουν πολλές απουσίες από το σχολείο,• να οδηγηθούν σε σχολική αποτυχία.• να εμφανίσουν μαθησιακές δυσκολίες και ψυχοσωματικά προβλήματα, όπως πονοκεφάλους, πόνους στην κοιλιά, διαταραχές ύπνου, ενούρηση κ.ά.,• να παρουσιάσουν φοβίες, κατάθλιψη, απόπειρες αυτοκτονίας.
29. Τα παιδιά-θύτες, αυτά που ασκούν τον εκφοβισμό και τη βία, βρίσκονται σε μεγάλο κίνδυνο:• να απομακρυνθούν από το σχολείο,• να διακόψουν τη σχολική φοίτηση,• να εμφανίσουν τάσεις φυγής από το σπίτι,• να εξελιχθούν, σε ποσοστό που προσεγγίζει το 50%, σε ενήλικες με αντικοινωνική και παρα- βατική συμπεριφορά.
30. Τα θύματα είναι συνήθως παιδιά:• με περισσότερο άγχος και ανασφάλεια από τους άλλους μαθητές,• ήσυχα και ευαίσθητα,• εσωστρεφή και μοναχικά,• με χαμηλή αυτοεκτίμηση,• φοβισμένα και με παθητική στάση απέναντι στη βία,• δύσκολα υπερασπίζονται τον εαυτό τους
31. Όταν υφίστανται εκφοβισμό και βία, αντιδρούν με:• έλλειψη αυτοπεποίθησης και αδυναμία αντιπαράθεσης• παθητική αποδοχή της βίας,• φόβο για περαιτέρω βία ή τιμωρία από τους μεγάλους,• σύγχυση, απόγνωση, έντονο άγχος και πανικό,• απόσυρση και κλάμα, κατάθλιψη και απόπειρες αυτοκτονίας• πεποίθηση ότι η παρέμβαση ενός ενήλικα δε θα είναι αποτελεσματική,• πεποίθηση ότι αν συζητήσουν το πρόβλημα με έναν ενήλικα, θα εισπράξουν περισσότερη βία από τους θύτες.
32. Τα παιδιά-θύτες είναι συνήθως παιδιά:• με χαμηλή αυτοεκτίμηση, ενώ φαίνονται σίγουρα για τον εαυτό τους,• ενεργητικά και υπερδραστήρια,• επιθετικά,• επιρρεπή σε παραβίαση κανόνων και σε αντικοινωνικές συμπεριφορές,• ικανά να ξεφεύγουν από δύσκολες καταστάσεις,• δίχως ηθικούς ενδοιασμούς ή τύψεις για τις πράξεις τους.
33. Τα παιδιά-παρατηρητές περιστατικών εκφοβισμού και βίας διαχωρίζονται σε εκείνους που:• υποστηρίζουν το θύτη με γέλια, χειροκροτήματα και άλλες μορφές επιδοκιμασίας,• απομακρύνονται από τη σκηνή και κάνουν ότι δεν είδαν τίποτα,• θυματοποιούνται, τρομοκρατούνται, «παγώνουν»,• δεν ξέρουν τι να κάνουν, είναι σε αμφιθυμία και δεν παίρνουν θέση,• προσπαθούν να βοηθήσουν το θύμα, αποδοκιμάζουν το θύτη και τρέχουν να φέρουν βοήθεια.
34. • αν έχει μειωμένη διάθεση ή αρνείται να έρθει στο σχολείο με πρόσχημα κάποιααδιαθεσία,• αν κάνει αδικαιολόγητες απουσίες,• αν έχει απροσδόκητη μαθησιακή πτώση που αποτυπώνεται σε χαμηλούς βαθμούς,• αν στα διαλείμματα περνά το χρόνο του γύρω από τους εκπαιδευτικούς και ταγραφεία,• αν καθυστερεί να έρθει στο σχολείο ή αργεί να επιστρέψει στο σπίτι,• αν αρχίζει να αλλάζει τους δρόμους μέσα από τους οποίους έρχεται στο σχολείοή επιστρέφει από αυτούς στο σπίτι,• αν τα ρούχα του συχνά είναι σκισμένα και κατεστραμμένα,• αν έχει σημάδια και μελανιές στο σώμα ή άλλες ενδείξεις επίθεσης και αποφεύγεινα εξηγήσει πώς συνέβησαν,• αν συχνά χάνει τα πράγματά του,• αν συχνά ζητά χρήματα από τους γονείς του γιατί έχασε αυτά που του έδωσαν,• αν αρνείται να συμμετέχει σε σχολικές εκδηλώσεις και δραστηριότητες,• αν υπάρξουν ξαφνικές αλλαγές στη διάθεσή του που επιμένουν,• αν παραπονιέται για ψυχοσωματικά προβλήματα.
35. Δεν πρέπει να ξεχνά ότι είναι βασικό δικαίωμα κάθε παιδιού ναπηγαίνει στο σχολείο χωρίς να φοβάται ότι κάποιο άλλο παιδίμπορεί να το ταπεινώσει, να το εξευτελίσει και να του επιβληθεί με τηβία ανεξάρτητα από: Αν είναι αγόρι ή κορίτσι Την εμφάνισή του Τις ικανότητες που έχει Την πατρίδα που έχει την θρησκεία που πιστεύει
36. Εάν αντιληφθείτε ότι το παιδί σας είναι θύμα εκφοβισμού και βίας απόσυμμαθητές του στο σχολείο πρέπει να αποφύγετε παρορμητικέςαντιδράσεις και να διαχειριστείτε όσο το δυνατόν πιο ψύχραιμα τηνκατάσταση.Χρειάζεται αμέσως: Να συζητήσετε με το παιδί Να το διαβεβαιώσετε ότι «δεν ευθύνεται το ίδιο για ότι έχει συμβεί» Να του υπενθυμίσετε ότι το νοιάζεστε και ότι είστε αυτοί που το προστατεύετε Να του τονίσετε ότι μπορείτε να αντιμετωπίσετε την κατάσταση μαζί Να του πείτε ότι τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν μόνο αν «σπάσει η σιωπή»
37. Να του εξηγήσετε ότι το να μιλήσει στους ενήλικες για περιστατικάβίας και εκφοβισμού δεν αποτελεί «κάρφωμα»Να ενημερώσετε τον εκπαιδευτικό και παράλληλα το διευθυντή τουσχολείουΝα προτείνετε στο παιδί πρακτικούς τρόπους για την αντιμετώπισηδύσκολων καταστάσεων καιΝα ζητήσετε συμβουλευτική από ειδικό ψυχικής υγείας
38. ΠΡΟΛΗΨΗ-ΛΥΣΕΙΣ Στα πλαίσια της πρόληψης έχουν εφαρμοστεί κάποιαπρογράμματα κατά του εκφοβισμού και της ενδοσχολικήςβίας. Η αποτελεσματικότητα των προγραμμάτων αυτώνοφείλεται κυρίως στην υιοθέτηση της Κοινωνικής-Οικολογικής προσέγγισης, μιας ολιστικήςπροσέγγισης, που στοχεύει στην αλλαγή τουκλίματος του σχολείου, ώστε να μην αναπαράγειτη βία. Στα πλαίσια της ολιστικής προσέγγισης οιπαρεμβάσεις αφορούν όλους: το σχολείο, τηντάξη, τον εκπαιδευτικό, τους μαθητές, τους γονείςτους και ολόκληρη την τοπική κοινωνία.
39. Στόχος των προγραμμάτων πρόληψης και μείωσης της σχολικής βίας εντός και εκτός σχολείου πρέπει να είναι: η ενημέρωση σχετικά με το πρόβλημα η βελτίωση των συμβουλευτικών υπηρεσιών και της επιτήρησης αλλά και η μεγιστοποίηση της υποστήριξης στα θύματα.
40. Οι ενέργειες που ενδείκνυνται είναι: συναντήσεις μεταξύ του προσωπικού και των γονέων σχετικά με το θέμα της βίας στο σχολείο βελτίωση της επίβλεψης και της επιτήρησης στους χώρους παιχνιδιού θέσπιση και εφαρμογή σχολικών κανονισμών κατά της βίας εμπιστευτικές επαφές με τα θύματα και άλλα άτομα που συνδέονταν με τα περιστατικά βίας επίσημες συναντήσεις με τους εμπλεκόμενους μαθητές ενασχόληση με θεατρικά παιχνίδια ρόλων και χρήση της λογοτεχνίας που παρουσιάζουν τις επιπτώσεις της βίας
41. Σε άλλα προγράμματα επιδιώκεται η απουσία κατηγορίας (δεν κατηγορεί το δράστη) “No blame approach” ενίσχυση της ενσυναίσθησης του θύτη, έτσι ώστε να καταλάβει πως αισθάνεται το θύμα του η ενίσχυση του ρόλου όλων των παρευρισκομένων στο σχολικό χώρο και τέλος η επίλυση του προβλήματος.
42. Το Πρόγραμμα της Ε.Ψ.Υ.Π.Ε. «STOP στην ενδοσχολική βία» (πρόγραμμα παρέμβασης 2011- 2013)o Ολιστική προσέγγιση σε επίπεδο σχολείουo Προληπτική παρέμβαση στην τάξη από τον εκπαιδευτικόo Παροχή εκπαίδευσης και συμβουλευτικής υποστήριξης στον εκπαιδευτικόo Συμμετέχουν στις δράσεις: εκπαιδευτικοί, μαθητές, γονείς
43. Τα αποτελέσματα του προγράμματος αυτώντων παρεμβάσεων δείχνουν ότι το φαινόμενοτου εκφοβισμού και της βίας στο σχολείο είναδυνατόν να αντιμετωπιστεί.
44. Παρατηρήθηκε λοιπόν:• αύξηση του ποσοστού των μαθητών (από 5,5% πριν από την παρέμβαση σε 15,79% μετά την παρέμβαση) που καταφεύγουν στο διευθυντή του σχολείου όταν πέσουν θύματα εκφοβισμού και βίας,• μείωση του ποσοστού των μαθητών που δε μιλούν ποτέ σε κανέναν όταν εκφοβιστούν (από 28% πριν από την παρέμβαση σε 5,26% μετά την παρέμβαση),• μείωση του ποσοστού των μαθητών που δε μιλούν σε κανέναν όταν ασκήσουν εκφοβισμό και βία σε άλλο μαθητή (από 52% πριν από την παρέμβαση σε 18% έπειτα),καθώς οι μαθητές-θύτες μετά την παρέμβαση άρχισαν να μιλούν περισσότερο στους συνομηλίκους τους γι’ αυτό που έκαναν (αύξηση από 23,8% πριν από την παρέμβαση σε 72,8% μετά την παρέμβαση) ή στους γονείς τους (αύξηση από 19,05% πριν από την παρέμβαση σε 45,5% μετά την παρέμβαση) ή στα αδέρφια τους (αύξηση από 10% πριν από την παρέμβαση σε 36% μετά την παρέμβαση).
45. ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΠρόγραμμα δραστηριοτήτωνστην τάξη για την πρόληψη του εκφοβισμού και της βίας στο σχολείο.
46. Συνοπτική παρουσίαση των Εργαστηρίων μετους μαθητές για την πρόληψη και τηναντιμετώπιση του εκφοβισμού και της βίαςστο σχολείο
47. Για την υλοποίηση των παρακάτω γενι-κών στόχων, οι εκπαιδευτικοί καλούνται ναοργανώσουν και να εφαρμόσουν14 Εργαστήρια για μαθητές, διάρκειας90΄ το καθένα, όπου θα αναπτύξουνισάριθμα σχέδια εργασίας. Το κάθεΕργαστήριο έχει: δομή, θεματολογία,στόχους, μεθόδους υλοποίησης, υλικάμέσα εφαρμογής, και δραστηριότητες.
48. 1. Να μιλήσουν οι μαθητές για τους ρό-λους που υιοθετούν όταν βρίσκονταιπαρόντες σε περιστατικά εκφοβισμούκαι βίας.2. Να ενισχυθούν η ενσυναίσθηση καιη αλληλεγγύη.
49. 3.Να κατανοήσουν οι μαθητές τους δι-άφορους ρόλους σε φαινόμενα εκφοβι-σμού και βίας στο σχολείο.4.Να σκεφτούν ποια είναι τα χαρακτη-ριστικά του θύτη, του θύματος και τουπαρατηρητή.
50. 5. Να γίνουν κατανοητές οι επιπτώσειςτου εκφοβισμού και της βίας στο σχο-λείο.6. Να αναγνωριστούν οι συμπεριφορέςκαι τα συμπτώματα που μπορεί να οφεί-λονται στο φαινόμενο αυτό.
51. 7 . Να ευαισθητοποιηθεί και να κινητο-ποιηθεί η μαθητική κοινότητα τόσο σεεπίπεδο συναισθηματικό, όσο και σεεπίπεδο συμπεριφοράς σε σχέση μεπεριστατικά εκφοβισμού και βίας στοσχολείο.8. Να προταθούν από τους μαθητέςαποτελεσματικοί τρόποι αντιμετώπισηςτου φαινομένου.
52. 9. Να συζητηθεί ο ρόλος των συμμαθη-τών, των δασκάλων και των γονέων σεπεριστατικά εκφοβισμού και βίας στοσχολείο.10. Να δοθεί έμφαση στο ότι η κοινοποί-ηση περιστατικών εκφοβισμού εκ μέ-ρους των μαθητών δεν αποτελεί «κάρ-φωμα».
53. 11. Να ευαισθητοποιηθεί και να κινητο-ποιηθεί η μαθητική κοινότητα τόσο σεεπίπεδο συναισθηματικό, όσο και σεεπίπεδο συμπεριφοράς σε σχέση μεπεριστατικά εκφοβισμού και βίας πουαφορούν άλλους μαθητές.12. Να καλλιεργηθεί με ενεργητικό βιω-ματικό τρόπο ο ουσιαστικός ρόλος πουμπορεί να έχει η ομάδα των μαθητώνως φορέας πρωτογενούς και δευτερο-γενούς πρόληψης για την αποτελεσμα-τική αντιμετώπιση του φαινομένου.
54. 13 . Να συνοψιστούν οι βασικές διαστά-σεις του φαινομένου, όπως παρουσι-άστηκαν στα προηγούμενα Εργαστήρια.14. Να αξιοποιηθεί η γνώση των μαθη-τών για τον εκφοβισμό και τη βία στοσχολείο, σε εικαστικές ή άλλες δημι-ουργικές δραστηριότητες.15. Να οργανωθεί η συνάντηση με τουςγονείς.
55. 16. Να σκεφτούν και να συζητήσουν οισυμμετέχοντες για την εμπειρία τουςστο πρόγραμμα.17. Να αξιολογήσουν το πρόγραμμα.18. Να εκτιμήσουν τη συμμετοχή τουςστα Εργαστήρια.19. Να μιλήσουν για τα συναισθήματάτους σε όλη την πορεία του προγράμ-ματος.20. Να αναγνωρίσουν τα συναισθήματάτους για κάτι που τελειώνει.
56. Σας ευχαριστώ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΣ
ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΛΗΨΗ ΤΟΥ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΥ
ΚΑΙ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ
ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ
http://www.epsype.gr/images/egxeiridio/activities.pdf
Επιστημονικός Υπεύθυνος: Ι. Τσιάντης MD, DPM, FRC Psych. Αν. Καθηγητής Παιδοψυχιατρικής
Πρόεδρος Ένωσης Ιατρικών Ειδικοτήτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κλάδος Παιδικής και Εφηβικής Ψυχιατρικής (UEMS)
Αγ. Ιωάννου Θεολόγου 19, 155 61 Χολαργός, Τηλ.: 210 65 46 524, Τηλ./Fax: 210 65 22 396
e-mail: info@epsype.gr, www.epsype.gr
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
