| |
Το πέταλο του ρόδου κατρακύλησε
μες των μαλλιών σου σκάλωσε τους φράχτες
πιθάρι με κρασί που σε ξελόγιαζε
σωπάσαν των ματιών σου οι ποταμοί
Ανάσες με βροχόνερο μου χάριζες
σε δυο σεντούκια γυάλινα τις κρύβω
στις φλέβες της οργής που πάντα ράγιζαν
απλώσαν οι Ερινύες το πανί
Η ασπίδα σου ξεδίπλωνε τη λάμψη της
σε μάχη που δεν χάρισε μια δύση
φωνές της αντοχής με περιπαίξανε
ο ήλιος μεσ' το απόλυτο κενό
Εσύ κορμοστασιά, γραμμή που σάλεψε
στη Ζώνη του Ωρίωνα σταγόνα
με μόνο αδιέξοδο τον έρωτα
σε πόνο που χτυπά τον ουρανό
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
