| |
Λέγαμε πούμασταν άντρες με ψυχή
στα χέρια δύναμη,στα πόδια στο κορμί
και ξεδιψάγαμε μ'ένα ρακί,με δυό με δέκα
ολονυχτίς ως το πρωί στο καπηλειό του Στέκα
Αγρίμια διψαλέα της κραιπάλης, τρωγλοδύτες
άγγελοι στα κάγκελα κηλιδωμένοι αλήτες
Στην άνεση και στη σπατάλη γυρεύαμε το κάρμα
οι εποχές κατάλληλες με το δικό τους χάρμα
Αναστημένοι με τα λάβαρα και τις κρυφές πληγές
χαρταετοί καμαρωτοί και λάγνοι εραστές
κλέβαμε τον έρωτα απ'τ'αόρατα σεντούκια
χορεύαμε ζειμπέκικιο με κλάμα και.....μπουζούκια
Μα ήρθαν και μα κοψανε τα νήματα
μας ριξανε στην άπνοια και στα μνήματα
τα χρόνια τα ορθάνοικτα που τώρα να τα βρούμε
τα σύνεργα τα χάσαμε που τάχα να πιαστούμε
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
