| |
| | Ένα κορίτσι στο παζάρι των ανθρώπων |  | | | Μπορεί φορές να μην καταλαβαίνουμε γιατί κάποιος δεν κάνει κάτι να αλλάξει τη ζωή του, αλλά δε μας περνά απ'το μυαλό ότι ο ίδιος μπορεί να είναι ευχαριστημένος. | | |
Από μικρό παιδί τραβιόσουν στα παζάρια,
ίσως κι η μάνα σου εκεί σ' είχε γεννήσει,
ίσως και λίγο στην αρχή σ' είχε αγαπήσει,
προτού σε παίξει ο πατέρας σου στα ζάρια.
Από Βαγδάτη - Δαμασκό, Κάιρο - Παλμύρα,
δούλα σε σέρναν έμποροι στα καραβάνια,
μες στης ερήμου τα πολύβουα λιμάνια,
ώσπου κι εγώ για πέντε τάληρα σε πήρα.
Είχες δεν είχες τότε χρόνια δεκατρία,
μα λίγοι πέρασαν αυτά που είχες περάσει,
είχαν τα μάτια σου απ' τα βάσανα γεράσει,
μέσα στην έρημο γυρεύοντας πορεία.
Σού πήρα ρούχα, μα τα πέταξες στο χώμα,
σ' άφησα ελεύθερη, μα όμως κοντά μου μένεις,
ούτε ζητάς ποτέ, ούτε και περιμένεις,
και άθελά μου μού θυμίζεις την εικόνα...
...σαν το σκυλί, το πρόσωπο που θα σού γλείψει,
κι ας τό 'χεις όλο νηστικό και αγγαρεία,
αγάπη ξέρει, κι ας μην ξέρει ελευθερία.
Ό,τι δε γνώρισες ποτέ, πώς να σού λείψει;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
| | ftx , f(x) , heretiq , gaizkin , epsilon_xi_76 , Ευτύχης Χαιρετάκης | | | |
|
annaΤi
12-08-2004 | "ούτε ζητάς ποτέ, ούτε και περιμένεις"!!!!! + όλη η τελευταία στροφή, το κάτι άλλο!!!!! | | Μετέωρος Άγγελος
18-10-2004 | Μasterpiece 10/10... | | Ανώνυμο σχόλιο
06-12-2004 | m.s.: g.w. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
