| |
Ηλιαχτίδα
Σε ένα δρομάκι
περπατάς σαν μεθυσμένος
έχεις φθαρεί
ποιος να χει κάτι να σου πει
τι περιμένεις
να βρεθείς φυλακισμένος
πόση φωνή
θα χάσεις να χαθείς..
Μισείς στα ίδια
να γυρνάς και πικραμένος
έχεις ολόκληρη
ζωή να μοιραστείς
παραδομένος
του μυαλού σου και δοσμένος
μια αφορμή
για να περάσει η πληγή.
Τόσα παράλογα
και νιωθεις προδομένος
μοιάζουν αλλόκοτα
δεν έχεις να κρυφτείς
πόσο ταξιδεψες
κουρσάρος οργισμένος
γνωρίζεις τόσα
που άλλος θέλει μια ζωή.
Mια ηλιαχτίδα
που γελά δεν σε αρρωσταίνει
μια χαραυγή
όσο κρατάει μια στιγμή
ζωή ολόκληρη
χαρίζεις να την βρεις,
τόσα φεγγάρια
που γυρνάς και πειραγμένος
σαν στείρα πρόστυχη
που ψάχνει για φιλί.
Σaν καταιγίδα
βγαίνουν λόγια
που πηγαίνω
πόσα περίμενα
δεν έχεις φανταστεί
σε άκουσαν όλοι
σε κοιτούν μοιάζεις χαμένος
τέτοιο παράδεισο
δεν θέλεις να τον δεις.
too dimitris aspiotis
sunbeam
In an alley
walk like drunk
worn
who has something to tell you
what awaits
Lying prisoner
how much voice
to lose to get lost ..
Hate the same
Come and be pained
has a whole
life to Share
handed over
of your mind and given
an occasion
To pass the wound.
so absurdities
and feels betrayed
a strange
has nothing to hide
amount traveled
pirates angry
We know so
who else wants a life .
a sunbeam
not laughing at arostainei
when engrave
As currently holding a
whole life
Gives to find,
many moons
the ignition and weird
as barren Bitchy
searching for friendship.
as storm
words come out
that goes
how much I would like
not have imagined
on all heard
Look resembles a loser
such a paradise
Do not want to see him.
too dimitris aspiotis
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
