| |
| | έπαρσις μάλλον λυπητερή |  | | | επίλογος τυγχάνει κάθε μελαγχολία που αναριγά λιγότερο απο πάντα... | | |
Μουσκεμένα τα δειλινά περάσανε καιρούς , -απρόθυμα-
πάνω απο τις ρυτιδιασμένες εκφράσεις του προσώπου.
Το πέλαγος δίπλα τραγουδόύσε
την αβάσταχτη αλμύρα που χαράχτηκε ,τόσα και τόσα χρόνια,
στα γέρικα ακροδάκτυλα.
Ετσι τελειώνει το βιβλίο!!.
Ετσι χαιρετούν οι γλάροι το ξεθωριασμένο του ορίζοντα, μαβί ,
που τρέχει να προλάβει το λατρεμένο του νεκρό καλοκαίρι,
στο αγνάντι.
Κανένας δεν έχει κάτι να θυμηθεί για την ιστορία του.
Σάμπως ,να μην υπήρξε αρχή, και να΄ ναι χωρίς εικόνες,
οι αμίλητες λέξεις που ποτέ δεν θα ακουστούν
Θαμπό κεφάλαιο σβησμένο απο τα μουσκεμένα δειλινά,
και το ερεβος που ερχόταν περήφανο,
-ώρες θαρρεις- πριν νυχτώσει...
Κ έτσι κανένας ποτέ δεν θα πεί που κοιταξαν
τα ματια του ,τότε.
Ποιά !!λύπη τον έσυρε στα μολυβένια φτερά του απείρου,
κανεις δεν θα μάθει..
Μόνο πως πέτρωσαν , δείχνουν, τα μάτια,
καθώς, αγάλματα αμίλητα χορταριάζουν
κοιτώντας.
Μισο το βιβλίο χωρίς μιαν αρχή,
χωρίς την πλοκή, και το γήρας που σπέρνει τις θύμησες,
διχως καμιά σημασία οι έννοιες.
Δυο μάτια πετρωμένα, απέμειναν
και λίγα ξεσκισμένα και παραπεταμένα
σπλάχνα!!!
Θανάσης Κρουστάλης
[align=center][I][/I][I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | ...κι ακόμα φέγγουν τα θαμπά φώτα της πόλης που μας κράτησε στα χέρια της | | | |
|
Vicky mouse
15-02-2013 @ 00:12 | Κ έτσι κανένας ποτέ δεν θα πεί που κοιταξαν
τα ματια του ,τότε.
Ποιά !!λύπη τον έσυρε στα μολυβένια φτερά του απείρου,
κανεις δεν θα μάθει...
πολύ λυπητερό.... ::cry.:: ::cry.:: ::theos.:: | | aridaios
15-02-2013 @ 01:38 | Ποιά !!λύπη τον έσυρε στα μολυβένια φτερά του απείρου,
κανεις δεν θα μάθει..
Μόνο πως πέτρωσαν , δείχνουν, τα μάτια,
καθώς, αγάλματα αμίλητα χορταριάζουν
κοιτώντας. ::cry.:: | | elsa98
15-02-2013 @ 13:23 | Κ έτσι κανένας ποτέ δεν θα πεί που κοιταξαν
τα ματια του ,τότε.
Ποιά !!λύπη τον έσυρε στα μολυβένια φτερά του απείρου,
κανεις δεν θα μάθει..
Μόνο πως πέτρωσαν , δείχνουν, τα μάτια,
καθώς, αγάλματα αμίλητα χορταριάζουν
κοιτώντας.
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! | | Μαυρομαντηλού
15-02-2013 @ 19:07 | Μισο το βιβλίο χωρίς μιαν αρχή,
χωρίς την πλοκή, και το γήρας που σπέρνει τις θύμησες,
διχως καμιά σημασία οι έννοιες.
Δυο μάτια πετρωμένα, απέμειναν!!!!!!!!!!!!!!!!!!
και λίγα ξεσκισμένα και παραπεταμένα!!!!!!!!!!!!!!!!
σπλάχνα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::rock.:: ::rock.:: ::rock.:: ΞΕΣΚΙΣΜΕΝΑ,ΠΑΡΑΠΕΤΑΜΕΝΑ ΣΠΛΑΧΝΑ
..... | | esperia iris
17-02-2013 @ 02:12 | απο τα αριστουργήματα σου!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! | | malkon64
16-07-2013 @ 09:17 | Εξαίσιο .........!!!!!!!!!!!!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
