| |
| | Βόλτα |  | | |
Μη μου λες να ηρεμήσω, και να κλαίω να σταματήσω,
Να μη βρίζω, μη μου λες,
απόψε, άγια και δαιμόνια...
...αφού αυτή έχει χαθεί, γι αυτή τη βόλτα την αιώνια.
Μη μου πεις ότι λυπάσαι, και για ‘μένα πως φοβάσαι,
Τί θα γίνω στο εξής,
σαν φτάσουνε τα επόμενα τα χρόνια...
...αφού αυτή έχει χαθεί, γι αυτή τη βόλτα την αιώνια.
Μη μου λες ότι θα ζήσω, όπως πριν να λειτουργήσω,
Πως κι άλλοι φύγαν, μη μου πεις,
στα δεκαεφτά τους χρόνια...
...αφού αυτή έχει χαθεί, γι αυτή τη βόλτα την αιώνια.
Μη μου πεις να τη θυμάμαι, αφού τα βράδια δεν κοιμάμαι,
Να βοηθήσεις δεν μπορείς,
ατσαλάκωτα σεντόνια...
...αφού αυτή έχει χαθεί, γι αυτή τη βόλτα την αιώνια.
Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 2001, Θεσσαλονίκη
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Τα τραγουδάκια σου, τί κάνουνε...; | | | |
|
Prestige 640
15-02-2013 @ 00:53 | ::theos.:: ::1481:: | | aridaios
15-02-2013 @ 01:34 |
Μη μου λες ότι θα ζήσω, όπως πριν να λειτουργήσω,
Πως κι άλλοι φύγαν, μη μου πεις,
στα δεκαεφτά τους χρόνια... ::yes.:: ::yes.:: | | Vicky mouse
15-02-2013 @ 11:21 | αυτά είναι τα τραγικά της ζωής...
και συμφωνώ μαζί σου....δεν ξεχνιούνται αυτά τα άτομα....
όταν ξεχαστούν ..τότε θα έχουν χαθεί για πάντα....
::cry.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Μαυρομαντηλού
15-02-2013 @ 19:14 | ::sad.:: ::angel.:: ::angel.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
