Γεμάτο κατακόκκινες παπαρούνες το λιβάδι
παιδικά αθώα χαμόγελα με ήλιο λουσμένα
ποιός θά'βγει πρώτος τροχάδην στο πηγάδι
μα εσύ με ζαβολιές έφευγες πρίν απο εμένα
μάγουλα ροδοκόκκινα,ιδρωμένα προσωπάκια
φωνές ,γέλια, παιγνίδια κι ο γαλανός ουρανός
ήμασταν μιά"φάλαγγα"απο χαρωπά φιλαράκια
με ξεφωνητά κάναμε τον τόπο νά' ναι"ζωντανός"
πόσες ανοιξιάτικες μέρες μας ήταν κατάδικές μας
ανήκαν μόνο σ'εμάς και στις κόκκινες παπαρούνες
στεφάνια μ'αγριολούλουδα στιγμές μοναδικές μας
οι λεπτοδείχτες έκλεβαν τις ώρες τις"τσιγκούνες"
ανέμελες παιδικές ψυχές που ο χρόνος"τρυγούσε"
έπαιρνε τις σταγόνες των δροσερών χειλιών τους
σ' άγνωρα μονοπάτια την παρεούλα μας οδηγούσε
σκόρπισαν,δακρύβρεχτη η ούγια των μαντηλιών τους
άλλαξαν πολλά κι ο καθένας πια τράβηξε το δρόμο του
η ζωή μας μέστωσε και τα συνορά μας έγιναν απάτητα
σήμερα έκαστος κουβαλά κάποιο σταυρό στον ώμο του
τα παιδικά μας χρόνια ,γίναν φτερά στον άνεμο"ακράτητα."
πόσες ανοιξιάτικες μέρες μας ήταν κατάδικές μας
ανήκαν μόνο σ'εμας και στις κόκκινες παπαρούνες
στεφάνια μ'αγριολούλουδα στιγμές μοναδικές μας
οι λεπτοδείχτες έκλεβαν τις ώρες τις"τσιγκούνες"
::up.:: ::rock.:: ::hug.:: ::2798.::
