| |
Θα ‘θελα να 'μουν, θεός έστω για λίγο
Να μπω στο δάσος να χορέψω με τους λύκους.
Να βαφτιστώ στης στύγας τα νερά
Με το αθάνατο νερό που ναι για λίγους.
Κι όταν το πιω και μέσα μου ποτίσει
Να μετρηθώ στα ίσια με το χρόνο.
Τότε εκείνος την πλάτη θα γυρίσει
Και θα μ αφήσει μοναχό σ αυτό το δρόμο.
Χωρίς κανόνες θα ναι η μέρα μου κι νύχτα
Και το φεγγάρι θα ζεσταίνει τα νερά.
Ο ήλιος θα φωτίζει στο σκοτάδι
Και το σώμα μου δεν θα χει πια φθορά.
Να ήμουνα λέει βασιλιάς στην Βαβυλώνα
Να έκτιζα κήπους για μια αγάπη αληθινή.
Να μη νυχτώσει εκεί, πότε στον ελαιώνα
Και δοκιμάσω ένα ψεύτικο φιλί.
Ήθελα να ‘μουν θεός για μία μέρα
Και να δικάσω κάθε αλάθητο γιατί.
Για να δαμάσω την βροχή και τον αέρα
Ψυχοστασία σε μια αθάνατη ψυχή.
Χωρίς κανόνες θα ναι η μέρα μου κι νύχτα
Και το φεγγάρι θα ζεσταίνει τα νερά.
Ο ήλιος θα φωτίζει στο σκοτάδι
Και το σώμα μου δεν θα χει πια φθορά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
