| |
[align=right] [B] [I] Δεν την ακούω πια τη θάλασσα
Κάπου στο βάθος των ματιών σου φουρτουνιάζει
Δίχως αλμύρα δίχως λύπηση οι αυγές
Κάτι φεγγάρια μονάχα μισοκρυμμένα
στην υγρασία και την εγκατάλειψη
Κοιτάω δυο λόγια σου παλιά
στους τοίχους της πληγωμένης πόλης
Ο πόνος επιστρέφει
Πιστός καβαλιέρος στο τανγκό της μοναξιάς
Κλείνω τα μάτια να σε ζωντανέψω
για μια στιγμη πριν σε σκοτώσει το φως
της παγωμένης αλήθειας...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
