| |
Θεός που δεν αγάπησαν
θεοί θνητοί και πεθαμένοι,
μήτε ναό μου χάρισαν
στ'ακουσμά μου φοβισμένοι,
με την πνοή που άφησαν
κοντά μου ήρθαν κολασμένοι.
Μα στην μαύρη μου καρδιά
κάτι σαν να φτερουγίζει,
στα σκοτεινά μου σωθικά
σιγοπλησιάζει και μ'αγγίζει,
στην ψυχή βάζει φωτιά
και τον Άδη πια φωτίζει.
------γέφυρα------
Θεά ή θνητή να φταίνε
ποιά κατάρα των θεών,
οι ψυχές ρωτούν και κλαίνε
στο βασίλειο των νεκρών,
Περσεφόνη τηνε λένε
στις καρδιές τρανών αντρών.
-----------
Στο σκότος μόνο έρχομαι
και κλέβω τα ζεστά φιλιά σου,
σιωπηλά σ'αγγίζω κι εύχομαι
μέσα να'μαι στα όνειρά σου.
Τα χέρια μου τα αόρατα
τυλίγουν το καυτό κορμί σου,
τα χάδια μου σαν δόρατα
φλεγόμενα καίνε την σιωπή σου.
-------------
Του θανάτου κρασί πίνεις
για να σε ανταμώσω,
βασίλισσά μου για να γίνεις
έπρεπε να σε σκοτώσω,
δικιά μου πάντα για να μείνεις
κι αθανασία να σου δώσω.
Τον Χάρο ξανά παρακαλά
πίσω στη ζωή να την γυρίσει,
μα το ξέρω πως σιγά σιγά
με τον καιρό θα συνηθίσει,
μια αιωνιότητα έχει μπροστά
και ίσως κάποτε με αγαπήσει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
