Άνθισε η αμυγδαλιά
και φέτος..
Την βλέπω από το παράθυρο μου
Να καμαρώνει..
Περήφανη μανούλα για τα όμορφα
γλυκά παιδάκια της..
Κι αυτά για να την ευχαριστήσουν
ανοίγουν..
Και μυρίζουν πιο πολύ..
Δίνουν την πιο δυνατή
μοσχοβολιά τους..
Οι μέλισσες τριγύρω
μαζευτήκαν..
Το γλυκό τους νέκταρ
για να πιουν..
Λάμπουν κάτω από το
φως του ήλιου..
οι δροσερές σταγόνες
στα πέταλα τους…
Ένα σπουργίτι μεθυσμένο
από το άρωμα τους..
Κάθισε σ’ένα κλαρί, να είναι
πιο κοντά τους..
Και άρχισε χαρούμενο
να τιτιβίζει..
Το κλειστό παράθυρο μου
άνοιξα..
Και μια βαθειά ανάσα
πήρα..
Το θειο δώρο της ζωής
αμέσως ένοιωσα..
Μέσα μου να κυλάει..
Και είπα με τρεμάμενη
Φωνή..
Άλλη μια μέρα έζησα
Κι αυτό είναι αρκετό…
Το κλειστό παράθυρο μου
άνοιξα..
Και μια βαθειά ανάσα
πήρα..
Το θειο δώρο της ζωής
αμέσως ένοιωσα..
Μέσα μου να κυλάει..
Και είπα με τρεμάμενη
Φωνή..
Άλλη μια μέρα έζησα
Κι αυτό είναι αρκετό…
ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΣΟΥ ΑΙΝΟΣ ΣΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΠΛΑΣΗΣ ΟΛΗΣ...........