stixoi.info: Αποχωρώ πολυλογώντας ασύνδετα

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Αποχωρώ πολυλογώντας ασύνδετα

Η ποίηση του Καβάφη νομίζω ότι πλησιάζει το όριο αδυναμίας κριτικής

Η ποίηση του Καβάφη νομίζω ότι πλησιάζει το όριο αδυναμίας κριτικής
Οι στίχοι του κυριαρχούν αυτόνομα δημιουργώντας εικόνες χωρίς την ανάγκη μελωδίας ή δύσκολων καιρών που έχει ανάγκη ο λαός να ακουμπήσει σε λόγια ψεύτικα.

Συνάντησα την δύναμη των λέξεων όταν πριν πέντε μήνες έπεσε στα χέρια μου
ένα ποίημα του Καβάφη (Το Σύνταγμα της Ηδονής) και από τότε μου δημιουργήθηκε η ψευδαίσθηση ότι θα μπορούσα να γίνω και γω λογοπαίκτης.
Μάταια. Αποχωρώ λοιπόν πολυλογώντας ασύνδετα με τους παρακάτω στίχους

Κουράστηκαν οι σκέψεις μου να ψάχνουνε πατρίδες
και με το βλέμμα του τρελού ανοίξανε παρτίδες
τις παρωπίδες πέταξα και φόρεσα μελτέμια
μες τους άνεμους μπλέχτηκα με πλήγωσαν τα γκέμια
αν με γυρέψουν οι καημοί πείτε τους ότι λείπω
βγήκα παρέα με χάρες και δε γυρίζω πίσω.

Κοιτά την πετρά που κυλά ανώφελα στα χρόνια
τόπο δεν βρίσκει να σταθεί σε μια κατάρα αιωνία
πάνω σε ένα σκληρό κορμί λουλούδι δεν φυτρώνει
στέρφα μοναχή περπατά και ότι κτυπά ματώνει..
Υπάρχουν λεν κάποιες καρδιές σαν πέτρες σμιλεμένες
Και όταν τις βρουν οι αγκαλιές πληγώνουν φοβισμένες

Μ αγόρασες με τα φιλία με πούλησες με λόγια
σε γνώρισα μες στις στιγμές με ξέχασες στα χρόνια
Συνήθισες συνήθισα φάνηκαν τα ψεγάδια
Με ξόδεψες σε ξόδεψα και στέγνωσαν τα χάδια
Τώρα ζηλεύεις ενοχές στου ονείρου σου τα βράδια
ανάξια συγκρίνομαι με ύπουλα φεγγάρια.

Τι κι αν η σκέψη αριστερή εγώ δεξιά πηγαίνω
Το κέντρο με πολιορκεί συμβιβασμένος βγαίνω.
Δεν ήμουν μάγκας και νταής το λόγο να γυρεύω
Μέσα στα χρόνια θεατής σε θέατρο στημένο.
Στης μαριονέτας το χορό χτυπούσα τις παλάμες
Και στα μπαλκόνια των καιρών ηγέτες γυτευτάδες.

Στις κολυμπήθρας το νερό σταυρώθηκα με λάδι
μα απάντηση δεν έχω βρει στου ταπεινού το βάδι
Και συ ρωτάς Μαγδαληνή πως ξέμεινες μοναχή
κ απ το φιλί του λυτρωτή γυρνάς στο μεσοστράτι
Είδωλο μόνο ξέμεινες στου πόθου το σοκάκι
να σαι ελπίδα της φτωχής εταίρας το κρεβάτι.

Και όσα μου γράψαν ποιητές αργά τα συναντάω
Και με το βλέμμα τους μπορώ τον κόσμο να γυρνάω
Μέσα στο ψέμα των τρελών η ελπίδα μου στεριώνει
και κοροϊδεύω την ζωή που έννοιες με φορτώνει
Τις καληνύχτες μου φορώ μα ξάγρυπνος θα μείνω
Θα ψάχνω λέξεις για να βρω μες στο χαρτί να ρίχνω.

Αποχαιρετώ τις εγωιστικές στιγμές της λαλίστατης μοναξιάς μου και επιστρέφω στην πολυσύχναστη πραγματικότητα .

Κενόμυαλος
21-2-2013
Υ.Γ
Εδώ συνάντησα δυνατές γραφές όπως και αδύναμες ανόητα στημένες,
Αλλά νομίζω ότι εδώ βρίσκεται το μυστικό και η δύναμη αυτού του τόπου που το λέμε πατρίδα, σου δίνει την ψευδαίσθηση της ελευθερίας να νομίζεις ότι μπορείς να κάνεις τα πάντα.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 5 Στα αγαπημένα: 2


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

ΕΛΕΑΝΝΑ 21-02-2013 @ 13:22	κοίτα σε διάβασα και λέω να υποβάλλω τα σεβη μου .Εδω ειμαστε ερχόμαστε και φεύγουμε ..ποτε φιλοσοφοι ,πότε μαιμούδες ,πότε ετσι πότε αλλιως αλλα εδω ειμαστε ..ανταλλάσουμε ψυχές.
Ηώς 21-02-2013 @ 14:00	όλα είναι ψευδαίσθηση.... http://www.to-en.gr/Kavafis/p13_t.htm......... ::hug.::
steven boss 21-02-2013 @ 17:45	Υπεροχο ::up.:: ::up.:: ::up.::
Ανατολικός 21-02-2013 @ 19:04	ποτέ δεν αποχωρούμε ... απλά αναχωρούμε για νέα μέρη, για νέες περιπέτειες ... η αποχώρηση κρύβει μέσα της μια ιδέα αποτυχίας, μια ιδέα παράδοσης ... ::smile.::
konmark 21-02-2013 @ 23:13	Μ αγόρασες με τα φιλία με πούλησες με λόγια σε γνώρισα μες στις στιγμές με ξέχασες στα χρόνια Συνήθισες συνήθισα φάνηκαν τα ψεγάδια ::up.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο