| |
Στέγνια της μοιρασμένης πέτρας
το μαύρισμα μοιαστό της τέφρας
πρωτόγονη στην κάψα της η θέα
άγρια που ζυγιάζεται ρομφαία
βαμμένη με αίμα δουλεμένο
παράκαιρα αναστημένο
Εικόνες αναμίξ και προφητείες
βουβές θεσπέσιες γοητείες
αλλότρια λόγια, τα πλανόδια
συνθήματα αναρμόδια
σαν φωνές απο χύτρες αλχημείας
όλα γεννήματα της ασφυξίας
Σάλπισμα μέγα εξανάστασης ξανά
μηνύματα,τώρα και στα βουβά
κι ύστερα σημαίες ,ιαχές
οι πιο απλές,ήρεμες προσευχές
ποια πάλι νέα εικόνα
κόβει το σούροπο το γόνα
Στου υπέροχου έχεις βουτηχθεί
την περίσσεια,δεν είναι υπερβολή
Σε σένα περιμένω τον σωτήρα
ανοίγω την υδρία με τα μύρα
δεν θα κατέλθει όρνιο να με πάρει
διώχνω το σκότος με λυχνάρι
Άσε το χιτώνα σου ν'αγγίξω
το στάγμα σου στα χείλη να στραγγίξω
τις κηλίδες να γευθούν
οι δικές μου οι άθλιες να σβεσθούν
του πόνου κοινωνία στον διαβάτη
όχι της τρυφής,για την αγάπη
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
