| |
Σαν δίχτυ έτοιμο με φόρα να ριχτεί
μοιάζει απόψε το μικρό φωτιστικό μου
να πιάσει στρώμα,μαξιλάρι κι ό,τι βρει
απ'το μονάχο,κουρασμένο εαυτό μου.
Να με ψαρέψει απ'τα πελάγη τ'ανοιχτά
που παραδέρνω δίχως ρίζες και θεμέλια
να με γλυτώσει ή να με θάψει σε νησιά
εκθρονισμένο βασιλιά....μα με κουρέλια.
Ομπρέλα το'βλεπα σ'ανύπαρκτη βροχή
στήριγμα αράχνης,επιφάνεια για σκόνη
κομμάτι ανάμνησης απ'άλλη εποχή
μα απόψε πλέγμα που του αρέσει να σκοτώνει.
Πόσο τρομάζει την ψυχή η μοναξιά!
πόσο η ύπαρξη ασήμαντη φαντάζει!
πόσο ζητάω τα δικά σου τα φιλιά!
πόσο η ζωή μακριά απο σένα με τρομάζει!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
