| |
Απ τα κλειστά παράθυρα
άκουγε πως θροΐζουν
στου έρωτα τα λάφυρα
καρδιές και πως ραγίζουν
κάθε που η πόρτα έκλεινε
μια μέσα και μια έξω
τον έρωτα και τις ζωές
στης μοίρας τους το πέπλο
τα γέλια και τα όμορφα
τα χαρωπά τους μάτια
στα πρόσωπα τα ορφανά
που όλα μοιάζαν μάταια.
Από ψηλά αγνάντευε
την πόλη που βογκούσε
τόσο που δεν ξεχώριζε
αν ζούσε ή αν πονούσε
και των ανθρώπων τις κραυγές
αφουγκραζόταν χρόνια
αν ήτανε όλες χαρές
ή αν ήταν μοιρολόγια
κι όσο αν βασανιζότανε
να έβρει κάποια λύση
καθώς συλλογιζότανε
τον συναντούσε η δύση.
Εκεί που όλα η σιωπή
τα λύνει ή τα δένει
με της ζωής μας τη κλωστή
στου χρόνου την ανέμη…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
