| |
| | Διαμάντια |  | | |
Πήρε η ζωή του κύματος οργή.
σε χτύπαγε αλύπητα το αλάτι,
τώρα έπηξε το αίμα στη πληγή,
κάτω απ΄το δέρμα που δε γνώρισε το χάδι.
Μάτια μπλε, σκοτεινά και βαθιά,
σα βυθισμένη δίνη στο σκοτάδι,
που έκανε τη νύχτα μια γουλιά,
και έπλεξε με τ' άστρα της στεφάνι.
Στο φιλί σου γεύομαι χρυσό,
στη πιο δύσβατη κορφή σου,
λόγο της αρχής διατήρησης ορμής,
μας παίρνει ο αέρας της πνοής σου.
Έτσι πετάμε ελεύθεροι,
με πληρωμένα ναύλα,
που σε έκανε η ζωή σκληρή,
και ευαίσθητη στα χάδια.
Μη πεις λοιπόν ευχαριστώ,
θα σου χρωστάω πάντα,
μόνο εσύ ξέρεις τη πυρά,
που έκανε τον άνθρακα διαμάντια.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
Μαυρομαντηλού
24-02-2013 @ 17:07 | Στο φιλί σου γεύομαι χρυσό,
στη πιο δύσβατη κορφή σου,
λόγο της αρχής διατήρησης ορμής,
μας παίρνει ο αέρας της πνοής σου.
Μη πεις λοιπόν ευχαριστώ,
θα σου χρωστάω πάντα,
μόνο εσύ ξέρεις τη πυρά,!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
που έκανε τον άνθρακα διαμάντια.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::theos.:: ::up.:: ::love.:: | | ΧΡΥΣΑΥΓΟΥΛΑ
24-02-2013 @ 19:27 | Μη πεις λοιπόν ευχαριστώ,
θα σου χρωστάω πάντα,
μόνο εσύ ξέρεις τη πυρά,
που έκανε τον άνθρακα διαμάντια.
::up.:: ::love.:: ::up.:: | | YABER
25-02-2013 @ 07:46 | μπραβο πολυ καλο !!!!!!!!! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
