| |
| | Του χρόνου |  | | |
Είσαι μια όαση στο ερημικό μου μυαλό,
μια οπτασία,
μια σταγόνα δροσιάς στην φωτιά μου·
που μια χανώ μια βρίσκω,
και όλο χάνομαι ψάχνοντας την,
ακόμα πόσο θα χαθώ,
πόσο θα περιμένω,
πόσο θα ψαξώ να σε βρώ
στους γκρίζους δρόμους του Λονδίνου,
πόσο θα αντέξω χωρίς τον ήλιο μου,
δεν ξέρω και αναμένω.
Και αραδιάζω μια σειρά από γράμματα
μια γκρίζα ποίηση,
στα άγρια μαύρα μεσάνυχτα,
να ηρεμήσω το καμένο μου μυαλό·
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | | |
|
Αγνή
26-02-2013 @ 02:29 | μια γκρίζα ποίηση,
στους γκρίζους δρόμους του Λονδίνου
γκρίζα και κει, γκρίζα και δω
| | Μαυρομαντηλού
26-02-2013 @ 17:19 | ακόμα πόσο θα χαθώ,
πόσο θα περιμένω,
πόσο θα ψαξώ να σε βρώ
στους γκρίζους δρόμους του Λονδίνου,
πόσο θα αντέξω χωρίς τον ήλιο μου,
δεν ξέρω και αναμένω.
ΠΟΣΟ ΑΚΟΜΑ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
::rock.:: ::whist.:: ::whist.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
