| |
| | Ποτέ ξανά |  | | |
Βάστα καρδιά μου, βάστα μυαλό,
πέρασε η ώρα και δεν ήρθε από ‘δω.
Μα γιατί πάντα να συμβαίνει αυτό,
να με πουλάν’ κάθε που αρχίζω ν’ αγαπώ.
Πες μου πως, πως γίνεται αυτό,
να σου τάζουν τα πάντα και να σε ρίχνουν στο κενό.
Μην πεις μετά πως το θύμα είσαι εσύ,
γιατί στη δίκη για το φόνο μου ένοχη θα βγεις από το δικαστή.
[Ρεφραίν]
Όχι ποτέ, ποτέ ξανά,
δε θ’ αγαπήσω εγώ ποτέ αληθινά.
Θά ‘ναι οι γυναίκες μες τα χέρια μου παιχνίδια,
όχι ποτέ ξανά μια από τα ίδια.
Φθινόπωρο 1998, Βέροια
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Τα τραγουδάκια σου, τί κάνουνε...; | | | |
|
Αγνή
26-02-2013 @ 01:32 | ωραίο αν και κάπως άμετρο, τολμώ να σε ρωτήσω, πόσο επίκαιρο είναι από το 98;
κρατώ αυτό που μου άρεσε πολύ:
Βάστα καρδιά μου, βάστα μυαλό,
πέρασε η ώρα και δεν ήρθε από ‘δω | | Cerberus
26-02-2013 @ 03:11 | Άμετρο και ανεπεξέργαστο... συμφωνώ απόλυτα... ήθελα να το αφήσω στην αρχική του μορφή...
Μετά από τόσα χρόνια, ωριμάζει η γραφή, ωριμάζει και η σκέψη... εφηβικές υπερβολές θα τις έλεγα τώρα, αλλά πάντα έχει την αξία του το να κοιτάμε πίσω και να βλέπουμε τι ήμασταν και τι γίναμε... | | Μαυρομαντηλού
26-02-2013 @ 17:36 | ::down.:: ::angry.:: ::angry.:: Ε, ΟΧΙ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
