| |
Νύχτα η πιο κεντρική αρτηρία
στην καρδιά δίνει αίμα και ρεύμα
ξεκινά ο νους φρικτή φρυκτωρία
ο πυρσός στον πυρσό κάνει νεύμα
γυρισμένοι στα πίσω όλοι οι δείκτες
μνήμες από λεπτή πορσελάνη
να ξεθάβω πασχίζω τις νύχτες
με του νου τη σπασμένη σκαπάνη
βρίσκω εσένα στου χρόνου τα βάθη
που σε θώπευσε κάποτε ο Μίδας
και ακουμπώ των μαλλιών σου την άκρη
τη χρυσή σου φιλώ προσωπίδα
την ψυχή μου στην θερμοκοιτίδα
βάζω που πια να ζήσει δε θέλει
κι υφαντή μια σου στρώνω αντρομίδα
να ζεστάνεις τα κρύα σου μέλη
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
