| |
Σκαρφάλωσα στου χρόνου το γκρεμό
Εκεί που χουν ριζώσει οι αιώνες
Αταίριαστος στου κόσμου το κοινό
Λιωμένος ουρανός μες τους χειμώνες…
Αλήτης μεθυσμένος κι ορφανός
Μιας στείρας αυταπάτης κληρονόμος
Εσώκλειστος στο σύμπαν του θεός
Νεκρός που ζει αδιάφορα και μόνος…
Πατρίδα μου ανάσα μου βαριά
Ψυχρή μου φυλακή θωρακισμένη
Αλήθεια μου καυτή σαν την φωτιά
Σταγόνα μου, χαρά μου κουρασμένη…
Ο φόβος σαρκοβόρος νηστικός
Το κτήνος του μυαλού μου κομματιάζει
Δεν είμαι εγώ απόψε ούτε αυτός
Που μέσα απ’ τον καθρέφτη μας κοιτάζει…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
