| |
[font=Persia BT][color=black] η ψυχη ζει στο πουθενα ή στο τιποτα, ή πεταει απ το σωμα που ζει
για παρτη του κι εν αγνοια του
καμια φορα σπανια την βρισκουν σωματα σαν απο αλλες εποχες
ευγενικα κι αρχεγονα το σωμα της να βρουν τον μπελα τους
τιμωρια η ανταμοιβη
o ανθρωπος που παραδεχεται την ενοχη του
και στην αντιθετη σωπαινει
καρτερια η ανταμοιβη του της τιμωριας
καποτε μενει μονο η φωνη
του σωματος που δεν μπαινει σε καλουπια προκατ και σχεδια
που ετσι κι αλλιως ματαιωμενο
απο τις κρατουσες αντιληψεις
(αυτες την ηβη να ρωτουν με αυστηρη προσποιηση "τι θελεις να γινεις στη ζωη σου"
κι αυτη κεραυνοπληκτη να περνα και καμια φορα μοναχη να απο- κρινεται "ανθρωπος" )
και δεν μιλα το δικιο του να βρει αποδοχη
(το κοινο παντα θα αγωνια και θα λυσσα οσο ο ακροβατης ειναι πανω στο σχοινι)
μα μιλα οσο τα πουλια στις αθιχτες ψυχες των ανθρωπων ματωμενα τραγουδουν
ως στην υστατη στιγμη τους που θα λευτερωθουν φτερωνουν
(ομως ο ακροβατης δεν χρειαζεται καν να λεγεται
δεν χρειαζεται καν κοινο για να σηκωθει- του φτανει η σκια του
δεν χρειαζεται καν σχοινι για να πεσει στο κενο- τον τραβα η σκια του)
διοτι αθωος ουδεις
παρα μονο η στιγμη
εως τη στιγμη που θα γεννηθει
απαξ και βγει ειναι σωμα μολυσμενο
απο τον αφαλο απαξ και απο- κοπει που τον στεγνωνει
(η αραχνη της καταναλωσης η ανηθικοτητα του πολιτισμου
που τον πλουτο κρατει)
ειναι ελευθερος
να γινει "ανθρωπος"
το ζητουμενο της διαφθορας
αγαπημενος ή καταζητουμενος
μετα παραπλανησης και υπαινιγμων
βασανων και περιγελων επι των τιμων
νεκρος ή ζωντανος
ο ανθρωπος που δεχεται καθε ενοχη ή ευθυνη
μας χαιρετα και υστερει σε εντυπωση..
αχνος στις μυτες της πληγης καθως βαθαινει
θαλασσα αθωα που δεν φωτιζεται μας ενεχει
ατελεσφορη λαμπυριζει, σε ολους πεφτει
ενα κομματι ενοχης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
