Πάντα υπάρχουν στίχοι που προσπερνά η όραση...πάντα υπάρχουν στίχοι που ενοχλούν...πάντα υπάρχουν τρελοί που ταράζουν τους "Ευπρεπείς"...πάντα μια ταπεινή πέτρα θα ταράζει τα λασπόνερα...Στέλιος Κ.
Αόρατοι κι ορατοί εχθροί...
κρυμμένοι πριν το πλατύσκαλο του σπιτιού σου...
στην γωνιά αντίκρισα μαντζούνια τρυπημένα με καρφίτσες...
άκουγα κραυγές στο παρτέρι με τις πικροδάφνες...
συλλογίστηκα πως δεν υπάρχουν τσακάλια στην πόλη...
δεν ένοιωσα φόβο...
ξεκλείδωσα την εξώπορτα...
στο γραμματοκιβώτιο υπήρχαν σκόρπιες επιστολές...
στο περιεχόμενο τους υπήρχαν ζωγραφισμένα ματωμένα μαχαίρια...
δεν υπήρχε αποστολέας...
δεν υπήρχαν υπογραφές....
τάισα το τζάκι...
φούντωσαν οι πύρινες γλώσσες...
ο καπνός χάθηκε στην καμινάδα...
σφιχταγκαλιάζοντας τους δαίμονες...
έσβησα το τελευταίο τσιγάρο...
ήπια μια γουλιά κόκκινο κρασί...
προσευχήθηκα...
κι αποκοιμήθηκα σαν παιδί...
