| |
Νύχτες λευκές,
νύχτες θαμπές.
Το κορμί μου τρεμοσβύνει,
δαίμονες έρχονται,
με περιπαίζουν.
Αδύνατος,
δεν αντέχω.
Το σκοπό μου ψάχνω,
σε έρημες πλατείες.
Παρακαλάω τον εαυτό μου,
τέλος να μη δώσει.
Κι όμως οι δαίμονες πάλι με βρίσκουν,
"Τι θέλετε από μενα πια?"
"Δεν έχω να σας δώσω τ'ιποτα άλλο!"
Βουβοί περιμένουν,
να κατασπαράξουν την ψυχή μου.
Ξημερώνει.
Ειμαι μόνος.
Κρυο και ιδρώτας,
μόνιμοι σύντροφοι.
Το κορμί μου με παρακαλά,
να!ακούω τη φωνή του
"Γλυκια ηρεμία δωσ'μου,
την ψάχνω ώρες πολλές!
Παλάτια και θεικούς ουρανούς
θα σου δείξω,
ετσι και τηνα καφετιά χαρά ρουφήξεις!"
Γραμμές φτιαγμένες από βρωμικο χρήμα,
ξετυλιγονται μπροστά μου.
Τώρα είμαι δυνατός.
Πρίγκηπας ενός σκοτεινού βασιλείου.
Στο παλάτι μου κραυγαλέες φωνές,
περιμένουν την αποφυλάκισή τους.
Κοιτάω απ'το παράθυρο,
μωβ ουρανός.
Ένας άγγελος με κομένα φτερά,
ξεκουραζεται σε ένα σύννεφο.
Βλέπω τη θαλασσα,
η φωνή μιας γοργόνας με καλεί για λογοπαίγνια.
Όμως στο φρουριό μου,
οι άνδρες μου αντιστέκονται για λίγο.
Η ώρα ήρθε
Οι καμπάνες ηχούν δυνατά!
Είναι πάλι εκείνοι,
μόνος,
η ψυχή μου βυθίζεται σ΄ένα ατελειωτο κενό,
η καφετιά χαρά διαρκεί για λίγο.
Κι όμως να! έχω σύντροφο.
Πικρές αναμνήσεις,
εκατοντάδες εικόνες παιρνούν μπροστά απ'τα ματια μου.
Σήμερα το βράδυ,
οι δαίμονες εχουν στήσει τρελλό χορό.
Ριγη σαν ηλεκτρικό ρεύμα,
διαπερνά το σώμα μου.
"Δεν θα μας ταίσεις σημερα?"
με ρωτάει ο δαίμονας που τον ελεγαν Πονο.
Κατρακυλώντας φτάνω σε ένα σκοτείνο σοκάκι.
Επιδεικτικά διαλέγω την καφετιά χαρά,
πολύτιμο στη γεύση της,
πικρό λεμόνι.
Έξω απ΄τις πύλες του ʼδη,
τωρα περιφέρομαι.
Βλέπω κι άλλες ψυχές σε αναμονή.
Ένα μικρό αγόρι με μελί μάτια και μαυρα μαλλιά,
μου λέει "Γύρνα πίσω"
Και η μέρα ξημερώνει.
Έξω βρέχει,
κεραυνοί ηχούν σαν τυμπανα πολέμου.
Το παλάτι μου για αρκετο καιρο,
θα μείνει κλειδωμένο...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
