| |
Πάλι ξανά,
στους τοίχους γυρνάνε σκιές,
στο ταβάνι προβάλλεται το χθες,
κι εγώ σε μια άκρη κουβαριασμένος.
Μάτια κενά,
οι στιγμές μας παίζουν στο μυαλό,
πράγματα δικά σου κρατώ,
στα εγώ σου είμαι βυθισμένος.
Πίστεψε με πως,
μακριά σου είμαι κενός,
η μέρα μου δεν έχει φώς,
γιατί να λείπεις.
Πίστεψε με πια,
σε θέλω για να βρώ στεριά,
αλλιώς θα πνιγεί η καρδιά,
μη μ΄εγκαταλείπεις.
Πάλι ξανά,
ξημέρωσε μια άδεια μέρα,
το άρωμά σου νιώθω στον αέρα,
γύρνα για λίγο να βρω ζωή.
Χείλη σφιχτά,
το δάκρυ εμποδίζω να μην τρέξει,
Θα περιμένω ένα γράμμα, μια σου λέξη,
για μένα ακόμη δεν έχεις χαθεί.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
