Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132744 Τραγούδια, 271238 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Σ' ένα δισάκι
 
Σ’ ένα δισάκι σφραγισμένο από παλιά
είναι κλεισμένο της ανάμνησης το δάκρυ
κραυγή, και ρόγχος… απ’ της νύχτας τη θηλιά
κι αγάπης βλέμμα που ξανέμιζε στα μάκρη.
Το προχωρούσες μες στα δάση από ιτιές
σε είχε: αγάπη του, αφέντη του, και Κύρη
το ‘χες γλιτώσει από αιμάτινες φωτιές,
για να μη βλέπει της ζωής το χαρακίρι
Σ’ ένα δισάκι κρεμασμένο στο λαιμό
είχες κλεισμένα τα «ΓΙΑΤΙ» σου , και τα «ΠΑΛΙ»
είχες προβλέψει της αγάπης το λιμό
κι είχες τα σύνορα κλειστά για κάποιαν άλλη!!!!!
Έτσι σε δίχαζε της Άνοιξης το φως
έτσι δεν έβρισκες ποτέ σου νηνεμία
έτσι βολόδερνες σαν νούφαρου ανθός
σαν καρυδότσουφλο στης γης την τρικυμία
Μα το δισάκι ασφυκτιούσε απ’ τη σιωπή
και δεν χωρούσε άλλους όγκους παραπόνων
μα να τους διώξει, αισθανότανε ντροπή
τους καταβρόχθιζε…. αιχμάλωτο των πόνων!!!!
Σ’ ένα δισάκι από δέρμα λιονταριού
είχες κλεισμένες τις στιγμές που ‘χες διαλέξει
Μα σε πονούσε ένα άσο-δυο ζαριού
για τη ματιά της, κάποια μέρα που ‘χες παίξει!!!!
11.03.2013



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 7
      Στα αγαπημένα: 2
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Shinobi
11-03-2013 @ 23:37
::smile.:: ::smile.:: ::smile.::
elsa98
12-03-2013 @ 07:56
Μα σε πονούσε ένα άσο-δυο ζαριού
για τη ματιά της, κάποια μέρα που ‘χες παίξει!!!!

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Μάλλον δεν άξιζε

Υπέροχο !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Ελένη Σ.
12-03-2013 @ 09:48
Σ’ ένα δισάκι σφραγισμένο από παλιά
είναι κλεισμένο της ανάμνησης το δάκρυ
κραυγή, και ρόγχος… απ’ της νύχτας τη θηλιά
κι αγάπης βλέμμα που ξανέμιζε στα μάκρη.

!!!!!!!!!!!!!!!

Πόσο όμορφο, αλήθεια πόσο όμορφο...ολόκληρο!!!
Sofitsa
12-03-2013 @ 09:58
Υπέροχος!
ΧΡΥΣΑΥΓΟΥΛΑ
12-03-2013 @ 13:09
Μα το δισάκι ασφυκτιούσε απ’ τη σιωπή
και δεν χωρούσε άλλους όγκους παραπόνων
μα να τους διώξει, αισθανότανε ντροπή
τους καταβρόχθιζε…. αιχμάλωτο των πόνων!!!!
ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
TAS
12-03-2013 @ 17:43
πόσο ανακουφιστικό... Ο πόνος της αγάπης, να μην αναλώνεται σε στιχάκια φάρσα . .
pennastregata
12-03-2013 @ 21:10
Εκφραστική λύτρωση, ποιήμα... ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο