| |
Μισώ τ' απομεσήμερο που 'ρχεται να με σβήσει
όταν γυρνώ απ' τη δουλειά στο σπίτι τ' αδειανό.
Το μπαλκονάκι που κοιτά του ορίζοντα τη δύση
πιότερο κι απ' το θάνατο ίσως να το μισώ.
Σ' αυτό που χίλια όνειρα τα είχες ξεδιπλώσει
και έστρωνες δρόμο χαλί να περπατώ επάνω,
μ' απότομα το τράβηξες, το έργο να τελειώσει
να κλείσεις την παράσταση, το ρεσιτάλ για πιάνο.
Χίλιες μπαλάντες έλουζαν αυτό το μπαλκονάκι
σαν μ' έπαιρνες στην αγκαλιά κείνα τα δειλινά.
τώρα χαλάζι έγιναν, που πέφτει σε σοκάκι
και μαστιγώνει άγρια τ' ανέμελα παιδιά.
Έλα και κόψε την σιωπή με το μαργαριτάρι
που κρύβεται σε όστρακο βαθιά μες στην καρδιά
για να γλυτώσει απ' το κακό τ' άτυχο παλικάρι
που μες στη μάχη βρέθηκε να τον χτυπούν σπαθιά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
