| |
Κουρασμένα τα στήθια
απ'τη ζωή,απ'τα τσιγάρα,
βαριά
δε χαραμίζονται για μια δεκάρα
κι όλοι οι πόνοι μια δεκάρα.
''Πάρ'τη διχάλα να βρεις νερό''
κι είπα ''Πατέρα,
δεν ξέρω πότε θα γυρίσω''
κι απ'το σακάκι του ευθύς
εμφάνισε μια δεύτερη.
Δεν ξαναγύρισα
ούτε κι εκείνος πέθανε ποτές.
Κουρασμένα τα στήθια,βαριά
θαρρείς θα σπάσουν
να τους χωρέσουν όλους
μα για σωπάστε,έσπασαν!
να τους χωρέσουν όλους.
''Μητέρα φεύγω''
δε σου το είπα
μ'άφηκες πρώτη και συνηθίσαμε
όλους τους πόνους τους χρεώνω μια δεκάρα
δε γουσταρίζω τα ψιλά
στου σακακιού την τσέπη του δικού μου
μονάχα χάρτινα θα βρεις και μια διχάλα.
Νερό δε βρήκα
ούτε κι εσύ όμως πέθανες ποτές
ήπια τη λάσπη και ξεδίψασα.
Αχ!επιτέλους βρέχει
θα βγω έξω να σταθώ
και θα πίνω,θα πίνω,θα πίνω ψιχάλες
ώσπου να φύγει αυτή η γεύση
να καθαρίσουν όλα.
Νερό πατέρα,νερό,το βρήκα!
έμειν'αχρείαστη η διχάλα
ξέρω δε θά'πινες ποτέ σου δάκρυα ξένα
μα τι πειράζει σαν καλυφθούν απ'τη βροχή..
να ποτιστεί της γης το μνήμα.
Μάνααα...
με χαρακώσαν οι βουβές μας οι φωνές
προσπάθησα μα δε μπορώ πια να λυγίσω
σίδερα περασμένα έχω στις ανοιχτές μου τις πληγές.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
