| |
Ένα σαράβαλο που τρέχει στη βροχή
περνάει το δρόμο ο οδηγός του σαν αστραπή
κι όλα τα κόλπα του που μένουν πάντα μυστικά
μου στροβιλίζουν το μυαλό εκεί που πάω ξανά....
Στο ίδιο μέρος που σε είχα πρώτο 'δει
φορώντας στα μαλλιά σου μπικουτί
κι ένα άσπρο φως να στροβιλίζει σαν τυφώνας
αυτή η στιγμή που σε κοιτώ μου φαίνεται αιώνας
κι όλα τα άστρα να φωτίζουν στη πλατεία τα παιδιά
που τρέχουν αυθόρμητα να πιάσουνε την μπάλα στα στενά
Το σαράβαλο σταμάτησε στη μέση κάποιου δρόμου
ο οδηγός του κατεβαίνει, με κοιτά, με το βλέμμα του διαβόλου
μου λέει: προς τα που πηγαίνεις για το ταξίδι της ζωής;
του απαντάω: πως τούτο το ταξίδι δεν έχει νόημα επιστροφής
Κι ύστερα χάθηκε ξαφνικά μες τη βροχή, μη με ρωτήσετε το πως
δεν είμαι αυτό που θ'απαντήσει στο "ποίος εγένετο το φως"
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
