| |
Δεν ξέρω αν σου έδινα ελπίδες
ούτε αν γινόμουν για' σένα μαξιλάρι
ξέρω μόνο πως για' μένα όσα είπες
είναι αυτό που στη ζωή με κυνηγάει
Σ' αγαπάω μ' έναν τρόπο που αλήθεια με τρομάζει
με φυλακίζει ο πόθος του κορμιού σου
ακούω μόνο τη φωνή μιας λογικής που μου φωνάζει
μα την ξεχνώ στη γεύση του φιλιού σου...
Είμαι φτωχός κι αδύναμος, των δρόμων ερημίτης
σαν τον αέρα, που δεν έχει που να πάει
μα παίρνω φως και επιστρέφω στο κορμί της
μα αυτός ο πόνος που με ζώνει δεν περνάει...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
